0 Comments
ΛΑΜΠΡΗ ΠΕΝΘΗΜΕΡH ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΜΩΝΥΜΗ ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Mε κάθε ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάσθηκε και φέτος στην Ιερά Πατριαρχική Μονή στη Αστόρια της Νέας Υόρκης η πανέσβαστη μνήμη της θαυματουργού και ιαματικής Οσίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου, με πλήθος προσκυνητών από την περιοχή του Κουίνς, αλλά και από άλλες αμερικανικές πολιτείες, όπως Φιλαδέλφεια, Βαλτιμόρη, Χάρτφορτ, Κλήβελαντ, αλλά καί από τον Καναδά, που ταξίδεψαν στην Αστόρια για το καθιερωμένο τους ετήσιο προσκύνημα. Οι εορταστικές εκδηλώσεις άρχισαν την Τετάρτη 26 Ιουλίου με το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου και συνεχίστηκαν την Πέμπτη 26 Ιουλίου με Αρχιερατικό Εσπερινό, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ευκαρπίας κ. Ιεροθέου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής, με την συμμετοχή κληρικῶν τῆς Μονῆς και των παρακειμένων κοινοτήτων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Ἀκολούθως ὁ Θεοφιλέστατος τέλεσε, στον έμπροσθεν του Καθολικού χώρο, τον Αγιασμό για την έναρξη του τετραημέρου φεστιβάλ. Την Παρασκευή 27 Ιουλίου το πρωί έλαβε χώρα Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός της Μνήμης της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μηδείας κ. Αποστόλου. Τό Σάββατο 28 Ιουλίου, Κυριώνυμο ημέρα μνήμης της Οσίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου, ετελέσθη Πανηγυρική Αρχιερατική Λειτουργία, προεξάρχοντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ευκαρπίας κ. Ιεροθέου, Καθηγουμένου της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής. Το Σάββατο το εσπέρας ο εορτασμός συνεχίσθηκε με Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σικάγου κ. Ναθαναήλ, εκπροσώπου της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου, με συμμετοχή πολλών ιερέων, με αρτοκλασία και την καθιερωμένη ευλόγηση των μήλων. Στη συνέχεια οι ομογενείς συμμετείχαν στα πολιτιστικά δρώμενα του φέστιβαλ στον περιβάλλοντα χώρο του Kαθολικού. Την Κυριακή 29 Ιουλίου τελέσθηκε Πανηγυρικός Όρθρος και Αρχιερατικό Συλλείτουργο, ιερουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σικάγου κ. Ναθαναήλ και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ευκαρπίας κ. Ιεροθέου. Ο Άγιος Σικάγου ανέγνωσε το Σεπτό Πατριαρχικό μήνυμα στο οποίο ο Παναγιώτατος τονίζει ότι «διατηρούμεν τήν μνήμην αυτής της Καππαδόκου αρχοντίσσης καί μετά ταύτα σπουδαίας μοναστρίας, της οποίας, μάλιστα, ό παρθενών ευρίσκετο επάνωθεν του καθ' ημάς Μεγάλου Μοναστηρίου, ώς λύχνος αείφωτος καί αντιφεγγίζων είς Φανάριον τό φώς τής μοναδικής τών μοναχών πολιτείας. Ταύτης της «καινής πολιτείας» το φως είναι η αγάπησις της του Θεού θεωρίας και η αποστροφή πάσης κοσμικής τύρβης και ματαίου θορύβου, δι' ων επέρχεται η διάσπασις του νοός». Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ευκαρπίας κ. Ιερόθεος, Καθηγούμενος της Μονής, ευχαρίστησε καθηκόντως τον Σεβασμιώτατο, ο οποίος λάμπρυνε με την παρουσία του τον ετήσιο εορτασμό της Πατριαρχικής Μονής, η οποία υπάγεται διοικητικά καί πνευματικά στο Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας. Αντιπρόσωποι από όλους τους τοπικούς φορείς έδωσαν το παρόν. Εν συνεχείᾳ πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση του ιερού λειψάνου και της θαυματουργού Εικόνας της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, στους κεντρικούς δρόμους της Αστόριας, με την συμμετοχή χιλιάδων πιστών, οι οποίοι ακολούθησαν την Λιτανεία και εν συνεχείᾳ περίμεναν στο κέντρο της λεωφόρου που βρίσκεται η Μονή για να περάσει από πάνω τους η θαυματουργός εικόνα, προσευχόμενοι να λάβουν την χάριν και ευλογίαν της ιαματικής Οσίας. Ο εορτασμός ἐκλεισε το απόγευμα της Κυριακής με εσπερινό και την παράκληση της Οσίας Ειρήνης. Με ιδιαίτερη επιτυχία διεξήχθησαν παράλληλα και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, στα πλαίσια του ετήσιου Ελληνικού φεστιβάλ, που περιελάμβαναν μεταξύ ἀλλων, παραδοσιακούς Ελληνικούς χορούς από τον Λαογραφικό Ομιλο Ελλήνων Αμερικής, έκθεση εκκλησιαστικών ειδών, ζωγραφικής, ακροβατικές επιδείξεις κλπ. Ο Καθηγούμενος ευχαρίστησε όλους τους ιερείς, τους πιστούς που τίμησαν με την παρουσία και συμμετοχή τους την πανήγυρη, αλλά και τους εθελοντές της Μονής, που συνέβαλαν στην επιτυχία της εορτής και του φεστιβάλ τονίζοντας ότι από την δική του εμπειρία, «η Οσία Ειρήνη ζει ανάμεσα μας δίνοντας το στίγμα της παρουσίας της διαμέσου των θαυμάτων που επιτελεί καθημερινά στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Αμερικής». Φωτογραφίες, Βίντεο Prot. No. 312
+ B A R T H O L O M E W By God’s Mercy Archbishop of Constantinople-New Rome and Ecumenical Patriarch To the Plenitude of the Church: May the Grace, Peace and Mercy of Christ Risen in Glory be with you All Dear venerable Hierarchs and beloved brothers and sisters in Christ, The experience of Christ’s Resurrection, the all-saving victory of Life over Death, is the nucleus of faith, divine worship, ethos and culture of the Christ-loving orthodox people of God. The life of the Orthodox faithful, in all its manifestations and dimensions, is nurtured and nourished by faith in the Resurrection, and constitutes a daily Pascha. This paschal experience is not simply a remembrance of the Lord’s Resurrection but also a participation in our own renewal, and an unshakeable conviction about the eschatological perfection of all. Primarily in the Eucharistic Liturgy, which is inextricably linked with the “chosen and holy day” of Sunday, the Orthodox Church celebrates this existential participation in Christ’s Resurrection and experiential foretaste of the blessings of God’s Kingdom. The resurrectional and delightful character of the Divine Eucharist is impressive, always occurring in an atmosphere of joy and gladness and depicting the ultimate renewal of all beings, the fulfillment of joy, the fullness of life and the future outpouring of love and knowledge. It is about the redemptive vision of the present under the light of the end and the dynamic journey toward the kingdom. It is about the indissoluble relation and interweaving of the presence and eschatological nature of our salvation and the world’s transfiguration in Christ, which gives ecclesiastical life a unique dynamism and serves for the faithful as a stimulus of good witness in the world. The Orthodox believer has special reason and strong incentive to struggle against social wrongdoing because we are intensely conscious of the contrast between the end times and every historical event. From an Orthodox perspective, philanthropic service, helping our brothers and sisters in need—according to the Lord’s words that “inasmuch as you did it to one of the least of these my brethren, you did it to me” (Matt. 25:40) and the tangible love of the Good Samaritan that was shown in deed (see Lk. 10:30-37), as well as in accordance with the Patristic saying that “you should consider all those in need as your neighbor and feel that you are called to come to their aid” (Isidore of Pelusium)—constitutes an extension and expression of the Church’s Eucharistic ethos, a revelation that love is the quintessential experience of life in Christ, both in the present life and in the Kingdom of heaven. It is in this context that we should also understand that liturgical life in the Orthodox Church is shaken by the experience of “common salvation”, the gift of “common freedom” and a “common kingdom”, as well as by the expectation of “common resurrection”. What prevails is the “we”, the community of life, co-participation and co-existence, as well as the sanctifying identification of freedom in Christ through sacrificial and doxological love. Such is the awe-inspiring message of the radiant icon of the Resurrection in the Descent of Christ into Hades. The Lord of glory descended into the depths of the earth and shattered the gates of Hades, emerging victorious and luminous from the tomb, not alone and bearing a banner of victory, but along with Adam and Eve, raising them up with himself, holding them tightly and supporting them. And in their persons, all of the human race and creation is also raised, held and supported. The gospel of the Resurrection, this “common feast of all”, the abolishment of the power of death by almighty love, resounds today in a society replete with social injustice and reduction of the human person, in a world that resembles a Golgotha of refugees with myriads of innocent children. It announces from the depths that, in the face of God, human life has absolute value. It proclaims that sufferings and trials, both Cross and Golgotha, do not have the final word. It is impossible for crucifiers to triumph over their tragic victims. In the Orthodox Church, the Cross lies at the center of piety; however, it is not the ultimate reality that determines the final point of orientation in church life. The essential meaning of the Cross is that it constitutes a way to the Resurrection, to the fullness of our faith. On this foundation, the Orthodox proclaim: “For behold, through the Cross joy has come into all the world”. It is characteristic that in the Orthodox Church, the Service of the Passion is not depressing; instead, it is a mingling of the Cross and Resurrection, since the Passion is always approached and experienced through the Resurrection, which is our “ransom from sorrow”. For the Orthodox mindset, the enduring connection of the Cross and the Resurrection is incompatible with every form of esoteric flight to any false mysticism or self-sufficient pietism, which usually tend to be indifferent to the misfortunes and misadventures of humanity in history. In our age, the message of the Cross and the Resurrection challenges the human being’s self-centeredness and arrogant self-glorification in a secular and rationalistic world—a human being who is convinced of the dominating power of science and is attached to earthly and temporary things, without any desire for eternity. It also combats any attempted repulsion of the Incarnation of the Word and the “scandal” of the Cross in the name of the absolute transcendence of God and the unbridgeable distance between heaven and earth. In all these things, dear venerable hierarchs and beloved brothers and sisters in Christ, we Orthodox faithful—filled with the experience of the luminous Resurrection, receive light from the unwaning light and give thanks for all things, keeping our mind on heaven and already possessing from here the pledge and assurance of the eschatological fulfillment of Divine Economy, while also publicly proclaiming: “Christ is Risen!” Therefore, we pray that our Lord who suffered, was buried and arose, may illumine our minds, hearts and whole life, guiding our steps toward every good deed and strengthening His people to witness the Gospel of Love “to the end of the earth” (Acts 1:8) for the glory of His name that is “above all names”. At the Phanar, Holy Pascha 2018 + Bartholomew of Constantinople Your fervent supplicant to the risen Christ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ
ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ Ἀριθμ. Πρωτ. 312 † Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ * * * Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Ἡ ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τῆς πανσωστικῆς νίκης τῆς Ζωῆς ἐπί τοῦ Θανάτου, εἶναι ὁ πυρήν τῆς πίστεως, τῆς θείας λατρείας, τοῦ ἤθους καί τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ χριστεπωνύμου ὀρθοδόξου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, εἰς ὅλας τάς ἐκφάνσεις καί τάς διαστάσεις αὐτῆς, διαποτίζεται καί τρέφεται ἀπό τήν πίστιν εἰς τήν Ἀνάστασιν, ἀποτελεῖ καθημερινόν Πάσχα. Τό πασχάλιον αὐτό βίωμα δέν εἶναι ἁπλῶς ἀνάμνησις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀλλά βίωσις καί τῆς ἰδικῆς μας ἀνακαινίσεως καί ἀκλόνητος βεβαιότης περί τῆς ἐσχατολογικῆς τελειώσεως τῶν πάντων. Κατ᾿ ἐξοχήν εἰς τήν εὐχαριστιακήν Λειτουργίαν, ἡ ὁποία συνδέεται ἀρρήκτως μέ τήν «κλητήν καί ἁγίαν ἡμέραν» τῆς Κυριακῆς, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει αὐτήν τήν ὑπαρξιακήν μετοχήν εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἐμπειρικήν πρόγευσιν τῶν εὐλογιῶν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἐντυπωσιάζει ὁ ἀναστάσιμος καί εὐφρόσυνος χαρακτήρ τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἡ ὁποία τελεῖται πάντοτε ἐν ἀτμοσφαίρᾳ χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως καί εἰκονίζει τήν τελικήν καινοποίησιν τῶν ὄντων, τήν πεπληρωμένην χαράν, τήν πληρότητα τῆς ζωῆς, τήν μέλλουσαν ὑπέρχυσιν τῆς ἀγάπης καί τῆς γνώσεως. Πρόκειται περί τῆς λυτρωτικῆς θεάσεως τοῦ παρόντος ὑπό τό φῶς τῶν Ἐσχάτων καί τῆς δυναμικῆς πορείας πρός τήν Βασιλείαν, περί τῆς ἀκαταλύτου σχέσεως καί συνυφάνσεως τῆς παρουσίας καί τοῦ ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρος τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία δίδει εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ζωήν μοναδικόν δυναμισμόν καί λειτουργεῖ διά τούς πιστούς ὡς ἔναυσμα καλῆς μαρτυρίας ἐν τῷ κόσμῳ. Ὁ Ὀρθόδοξος πιστός ἔχει ἰδιαίτερον λόγον καί ἰσχυρόν κίνητρον διά νά ἀγωνίζεται κατά τοῦ κοινωνικοῦ κακοῦ, διότι ζῇ ἐντόνως τήν ἀντίθεσιν μεταξύ τῶν Ἐσχάτων καί τῶν ἑκάστοτε ἱστορικῶν δεδομένων. Ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου, ἡ φιλάνθρωπος διακονία, ἡ βοήθεια πρός τόν ἐμπερίστατον ἀδελφόν, κατά τό Κυριακόν «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε’, 40), καί ἡ ἔμπρακτος ἀγάπη τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου (βλ. Λουκ. 30-37), συμφώνως καί πρός τό Πατερικόν «Ἐκεῖνον μάλιστα ἡγοῦ εἶναι πλησίον, τόν δεόμενον, καί αὐτεπάγγελτος ἐπί τήν βοήθειαν βάδιζε» (Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης), ἀποτελοῦν προέκτασιν καί ἔκφρασιν τοῦ εὐχαριστιακοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας, ἀποκάλυψιν ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ βιωματική πεμπτουσία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἔν τε τῷ παρόντι καί ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Ἐσχάτων. Ἐν τῇ συναφείᾳ ταύτῃ κατανοεῖται καί τό γεγονός ὅτι ἡ λειτουργική ζωή εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν δονεῖται ἀπό τήν βίωσιν τῆς «κοινῆς σωτηρίας», τῆς δωρεᾶς τῆς «κοινῆς ἐλευθερίας» καί τῆς «κοινῆς βασιλείας», καί ἀπό τήν προσδοκίαν τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Κυριαρχοῦν τό «ἡμεῖς», ἡ κοινότης τῆς ζωῆς, ἡ συμ-μετοχή καί τό σύν-εἶναι, ἡ ἁγιαστική ταύτισις τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας μέ τήν θυσιαστικήν καί δοξολογικήν ἀγάπην. Αὐτό εἶναι καί τό συγκλονιστικόν μήνυμα τῆς ὁλολάμπρου εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Καθόδου τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν Ἅδην. Ὁ Κύριος τῆς δόξης, κατελθών ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς καί συντρίψας τάς πύλας τοῦ Ἅδου, ἀναδύεται νικηφόρος καί ὁλόφωτος ἐκ τοῦ τάφου, ὄχι μόνος καί φέρων τό λάβαρον τῆς νίκης, ἀλλά ὁμοῦ μετά τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, συνανιστῶν, συγκρατῶν καί κρατύνων αὐτούς καί, ἐν τῷ προσώπῳ αὐτῶν, ἅπαν τό ἀνθρώπινον γένος καί ὁλόκληρον τήν κτίσιν. Τό εὐαγγέλιον τῆς Ἀναστάσεως, τῆς «κοινῆς τῶν ὅλων πανηγύρεως», τῆς καταργησάσης τό κράτος τοῦ θανάτου πανσθενοῦς Ἀγάπης, ἠχεῖ σήμερον εἰς ἕνα κόσμον σοβούσης κοινωνικῆς ἀδικίας, φαλκιδεύσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, εἰς μίαν οἰκουμένην - Γολγοθᾶν προσφύγων καί μυριάδων ἀθώων παιδίων. Ἀναγγέλλει ἐκ βαθέων ὅτι, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων ἔχει ἀπόλυτον ἀξίαν. Διακηρύττει ὅτι τά παθήματα καί τά δεινά, ὁ σταυρός καί ὁ Γολγοθᾶς, δέν ἔχουν τόν τελευταῖον λόγον. Δέν εἶναι δυνατόν νά θριαμβεύσουν οἱ σταυρωταί ἐπί τῶν τραγικῶν θυμάτων των. Εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὁ Σταυρός εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς εὐσεβείας, δέν εἶναι ὅμως ἡ ἐσχάτη πραγματικότης, αὐτός πού ὁρίζει καί τό τελικόν σημεῖον προσανατολισμοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Τό οὐσιῶδες νόημα τοῦ Σταυροῦ εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ ὁδόν πρός τήν Ἀνάστασιν, πρός τό πλήρωμα τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἐπί τῆς βάσεως αὐτῆς, οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναφωνοῦμεν: «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Εἶναι χαρακτηριστικόν, ὅτι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, ἡ Ἀκολουθία τῶν Παθῶν δέν εἶναι καταθλιπτική, ἀλλά σταυροαναστάσιμος, ἀφοῦ τό Πάθος προσεγγίζεται καί βιοῦται διά μέσου τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὁποία εἶναι «λύτρον λύπης». Διά τό Ὀρθόδοξον αἰσθητήριον, ἡ ἀμετάθετος σύνδεσις Σταυροῦ καί Ἀναστάσεως εἶναι ἀσυβίβαστος μέ κάθε μορφῆς ἐσωτερικήν φυγήν εἰς μυστικισμούς ἤ εἰς ἕνα αὐτάρεσκον εὐσεβισμόν, οἱ ὁποῖοι συνήθως εἶναι ἀδιάφοροι διά τά παθήματα καί τάς περιπετείας τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἱστορίᾳ. Τό κήρυγμα τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως εὑρίσκεται, εἰς τήν ἐποχήν μας, ἐπίσης ἀντιμέτωπον τόσον μέ τήν ἀλαζονικήν αὐτοαποθέωσιν τοῦ συγχρόνου ἐκκοσμικευμένου, λογοκρατουμένου, πεπεισμένου διά τήν παντοδυναμίαν τῆς ἐπιστήμης, ἑαυτοκεντρικοῦ καί προσκεκολλημένου εἰς τά γεώδη καί πρόσκαιρα ἀνθρώπου, τοῦ ἀνθρώπου χωρίς πόθον τῆς αἰωνιότητος, ὅσον καί μέ τήν ἀπώθησιν συνόλου τῆς Ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας καί τοῦ «σκανδάλου» τοῦ Σταυροῦ, ἐν ὀνόματι τῆς ἀπολύτου ὑπερβατικότητος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀγεφυρώτου χάσματος οὐρανοῦ καί γῆς. Ἐπί πᾶσι τούτοις, ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί πεφιλημένα τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἔμπλεοι τῆς πείρας τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως, λαβόντες φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, ἐν παντί εὐχαριστοῦντες, τά ἄνω φρονοῦντες, ἔχοντες δέ ἐντεῦθεν ἤδη τόν ἀρραβῶνα καί τά ἐνέχυρα τῆς ἐσχατολογικῆς πληρώσεως τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀναβοῶμεν, ἐν Ἐκκλησίᾳ, τό «Χριστός Ἀνέστη!», δεόμενοι ὅπως ὁ παθών, ταφείς καί ἀναστάς Κύριος καταυγάζῃ τάς διανοίας, τάς καρδίας καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν, κατευθύνῃ δέ τά διαβήματα ἡμῶν πρός πᾶν ἔργον ἀγαθόν καί ἐνισχύῃ τόν λαόν Αὐτοῦ πρός μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. α’, 8), εἰς δόξαν τοῦ «ὑπέρ πᾶν ὄνομα» ὀνόματος Αὐτοῦ. Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιη´ † Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν. + B A R T H O L O M E W
By God’s Mercy Archbishop of Constantinople-New Rome and Ecumenical Patriarch To the Plenitude of the Church May the Grace and Peace of our Lord and Savior Jesus Christ Together with our Prayer, Blessing and Forgiveness be with You * * * We offer a hymn of thanksgiving to the Triune God, who has rendered us worthy once more to reach Holy and Great Lent in order to fight the good fight of ascesis and turn towards the “one thing that is needful” (Luke 10:42). In a world averse to asceticism, in the presence of contemporary de-sanctification of life and domination of self-centered and self-indulgent ideals, the Orthodox Church insists on a Lenten period of spiritual struggle and “venerable abstinence” for its children in preparation for Holy Week, the Passion and Cross of Christ, so that we may become witnesses and partakers of His glorious Resurrection. During Great Lent we are called to experience the creative and salvific economy of the Trinitarian God more deeply and to partake in the eschatological inclination, direction and progression of ecclesiastical and spiritual life more tangibly. We become conscious of the tragic impasse of the self-serving arrogance of the Pharisee, the hard-heartedness of the elder son in the Parable of the Prodigal, the callous disregard for hunger, thirst, nakedness, sickness and abandonment of our neighbor, according to the gospel account of the future judgement. We are encouraged to imitate the repentance and humility of the Publican, the return of the Prodigal to the household of the Father, in whose Grace he trusts, as well as those who show mercy to the needy, Gregory Palamas’ life of prayer, John the Sinaite’s and Mary of Egypt’s life of ascesis, so that strengthened through the veneration of the holy icons and the precious Cross we may arrive at a personal encounter with Christ the life-giver who arose from the tomb. During this blessed period, the communal and social character of spiritual life is revealed with particular emphasis. We are not alone; we do not stand alone before God. We are not a sum of individuals but a community of persons, for whom “existence” means “coexistence”. Ascesis is not individualistic but an ecclesiastical event and achievement—our participation as believers in the mystery and sacraments of the Church, a struggle against selfishness, a practice of philanthropy, a Eucharistic use of creation and a contribution to the transfiguration of the world. It is common freedom, common virtue, common good and common adherence to the rule of the Church. We fast as defined by the Church and not as we individually please. Our ascetic effort functions within the framework of our relations with other members of the ecclesial body, as participation in events, initiatives and actions, which constitute the Church as a community of life and of “truth in love” (Ephesians 4:15). Orthodox spirituality is inextricably bound to participation in the entire life of the Church, which culminates in the Divine Eucharist; it is a piety that is nurtured by the Church and expressed as Church. The period of Great Lent is not a period to highlight religious or emotional extremes or superficial sentimentalities. From an Orthodox perspective, spirituality does not mean turning towards the spirit and the soul, which fosters a dualistic reduction of matter and body. Spirituality is the permeation of our entire existence—spirit, mind and will, soul and body, our entire life—by the Holy Spirit, which is a spirit of communion. Accordingly, then, spirituality means transforming our lives into church, a life inspired and guided by the Comforter, a genuine bearing of spiritual gifts, which presupposes our own free cooperation and participation in the sacramental life of the Church, a godly way of life. Venerable Brothers and beloved faithful in the Lord, When spirituality is authentic, it cannot also be fruitless. Whoever truly loves God also loves one’s neighbor everywhere as well as creation in its entirety. This sacrificial love that “never fails” (1 Corinthians 13:8) is a Eucharistic act, the fullness of life on earth, the foretaste and truth of the last times. Our Orthodox faith is an inexhaustible source of empowerment, enabling us in spiritual struggle, God-loving and philanthropic action, and generous bearing of fruit in the world for the benefit of all. Faith and love constitute a uniform and uninterrupted experience of life in the Church. The practice of ascesis, fasting and philanthropy in the Holy Spirit and communion of the Church comprises a barrier preventing ecclesial piety from becoming a religious idol and barren introversion or individualistic feat. The Spirit of God blows unceasingly in the Church, where God is forever “with us”. In these holy days of Great Lent, we are called to intensify our ascetic struggle against selfish attitudes, to be in “constantly waiting in prayer” (Romans 12:12), “living in humility and practicing acts of mercy” (Abba Poemen), living virtuously and mercifully, forgiving others and exercising love toward one another, glorifying God as the Giver of all that is good, and thanking Him for His abundant gifts. “Behold, now is the acceptable time; behold, now is the day of salvation” (2 Corinthians 6:2). Therefore, we invoke on all of you the strength from above so that we may all, with a burning and cheerful desire, welcome this Holy and Great Lent. We wish you “a smooth journey through the fast” and bestow our Patriarchal blessing to our venerable brother hierarchs in Christ, as well as the beloved spiritual children of the Holy and Great Church of Christ throughout the world. Holy and Great Lent 2018 † Bartholomew of Constantinople Your fervent supplicant before God Ἀριθμ. Πρωτ. 169
ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ + Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ Ὕμνον εὐχαριστίας ἀναπέμπομεν εἰς τόν ἐν Τριάδι Θεόν, τόν ἀξιώσαντα ἡμᾶς νά φθάσωμεν καί πάλιν εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, διά νά ἀγωνισθῶμεν τόν καλόν ἀγῶνα τῆς ἀσκήσεως, διά νά στραφῶμεν εἰς τό «ἕν, οὗ ἐστι χρεία» (πρβλ. Λουκ. ι’, 42). Μέσα εἰς ἕνα ἀντιασκητικόν κόσμον, ἐνώπιον τοῦ συγχρόνου ἀποαγιασμοῦ τῆς ζωῆς καί τῆς κυριαρχίας ἀτομοκεντρικῶν καί εὐδαιμονιστικῶν προτύπων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπιμένει εἰς τήν τεσσαρακονθήμερον περίοδον πνευματικῶν ἀγώνων καί «πανσέπτου ἐγκρατείας» διά τά τέκνα αὐτῆς, ὡς προετοιμασίας διά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα, τά Πάθη καί τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, διά νά καταστῶμεν θεωροί καί κοινωνοί τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως Αὐτοῦ. Κατά τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν καλούμεθα νά βιώσωμεν βαθύτερα τήν δημιουργικήν καί σωστικήν Οἰκονομίαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί νά μετάσχωμεν ἐναργέστερα εἰς τήν ἐσχατολογικήν ἀναφοράν, κατεύθυνσιν καί ὁρμήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς. Συνειδητοποιοῦμεν τό τραγικόν ἀδιέξοδον τῆς αὐτοσωτηρικῆς ὑψηγορίας τοῦ Φαρισαίου, τῆς σκληροκαρδίας τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου, τῆς ἀναλγήτου ἀδιαφορίας διά τήν πεῖναν, τήν δίψαν, τήν γυμνότητα, τήν ἀσθένειαν, τήν ἐγκατάλειψιν τοῦ συνανθρώπου, συμφώνως πρός τήν εὐαγγελικήν διήγησιν περί τῆς μελλούσης κρίσεως. Προτρεπό-μεθα νά μιμηθῶμεν τήν μετάνοιαν καί τήν ταπείνωσιν τοῦ τελώνου, τήν ἐπιστροφήν τοῦ ἀσώτου υἱοῦ εἰς τόν οἶκον τοῦ Πατρός καί τήν ἐμπιστοσύνην εἰς τήν Χάριν Του, τούς ποιοῦντας τό ἔλεος πρός τούς ἐνδεεῖς, τήν ζωήν τῆς προσευχῆς τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τήν ἄσκησιν τοῦ Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου καί τῆς Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, καί ἐνισχυόμενοι διά τῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί τοῦ τιμίου Σταυροῦ, νά φθάσωμεν εἰς προσωπικήν συνάντησιν μέ τόν ἀναστάντα ἐκ τάφου ζωοδότην Χριστόν. Κατά τήν εὐλογημένην αὐτήν περίοδον ἀποκαλύπτεται μέ ἰδιαιτέραν ἔμφασιν ὁ κοινοτικός καί κοινωνικός χαρακτήρ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Δέν εἴμεθα μόνοι, δέν ἱστάμεθα μόνοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Δέν εἴμεθα ἄθροισμα ἀτόμων, ἀλλά κοινωνία προσώπων, διά τά ὁποῖα «εἶναι» σημαίνει «συν-εἶναι». Ἡ ἄσκησις δέν εἶναι ἀτομικόν, ἀλλά ἐκκλησιαστικόν γεγονός καί κατόρθωμα, μετοχή τοῦ πιστοῦ εἰς τό μυστήριον καί τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀγών κατά τῆς φιλαυτίας, ἄσκησις τῆς φιλανθρωπίας, εὐχαριστιακή χρῆσις τῆς δημιουργίας, συμβολή εἰς τήν μεταμόρφω-σιν τοῦ κόσμου. Εἶναι κοινή ἐλευθερία, κοινή ἀρετή, κοινόν ἀγαθόν, κοινή ὑπακοή εἰς τόν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας. Δέν νηστεύομεν ὅπως ἀτομικῶς ἐπιθυμοῦμεν, ἀλλά ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία. Ἡ ἀσκητική μας προσπάθεια λειτουργεῖται ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν σχέσεών μας μέ τά ἄλλα μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ὡς μετοχή εἰς τά γεγονότα καί τά δρώμενα, τά ὁποῖα συγκροτοῦν τήν Ἐκκλησίαν ὡς κοινότητα ζωῆς, ὡς «ἀληθεύειν ἐν ἀγάπῃ» (πρβλ. Ἐφεσ. δ’, 15). Ἡ ὀρθόδοξος πνευματικότης εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν μετοχήν εἰς τήν ὅλην λειτουργίαν τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία κορυφοῦται εἰς τήν Θείαν Εὐχαριστίαν, εἶναι εὐσέβεια ἐκκλησιοτραφής καί ἐκκλησιοδιάστατος. Τό στάδιον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς δέν εἶναι περίοδος θρησκειογενῶν ψυχικῶν ἐξάρσεων καί ἐπιφανειακῶν συγκινήσεων. Ἡ πνευματικότης, ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου, δέν σημαίνει στροφήν πρός τό πνεῦμα καί τήν ψυχήν, ἡ ὁποία τρέφεται ἀπό μίαν δυϊστικήν ὑποτίμησιν τῆς ὕλης καί τοῦ σώματος. Πνευματικότης εἶναι ὁ διαποτισμός ὁλοκλήρου τῆς ὑπάρξεώς μας, τοῦ πνεύματος, τοῦ νοός καί τῆς βουλήσεως, τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας, ὁλοκλήρου τῆς ζωῆς μας, ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον εἶναι πνεῦμα κοινωνίας. Πνευματικότης σημαίνει, κατά ταῦτα, ἐκκλησιαστικοποίησιν τῆς ζωῆς μας, ζωήν ἐμπνεομένην καί κατευθυνομένην ἀπό τόν Παράκλητον, πραγματικήν πνευματοφορίαν, ἡ ὁποία προϋποθέτει τήν ἰδικήν μας ἐλευθέραν συνεργίαν, τήν μετοχήν εἰς τήν μυστηριακήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας καί ἔνθεον βιοτήν. Τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Δέν ὑπάρχει γνησία καί ταυτοχρόνως ἄκαρπος πνευματικότης. Ὁ ἀγαπῶν ἀληθῶς τόν Θεόν, ἀγαπᾷ καί τόν πλησίον καί τόν μακράν, καί ὁλόκληρον τήν κτίσιν. Αὐτή ἡ «οὐδέποτε ἐκπίπτουσα» (πρβλ. Α’ Κορ. ιγ’, 8) θυσιαστική ἀγάπη εἶναι εὐχαριστιακή πρᾶξις, πλήρωμα ζωῆς ἐνταῦθα, πρόγευσις καί ἀλήθεια τῶν ἐσχάτων. Ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν πίστις εἶναι πηγή ἀνεξαντλήτου δυναμισμοῦ, ἱκανώσεως πρός ἀγῶνας πνευματικούς, φιλόθεον καί φιλάνθρωπον δρᾶσιν, δαψιλῆ καρποφορίαν ἐν τῷ κόσμῳ ἐπ᾿ ἀγαθῷ. Πίστις καί ἀγάπη ἀποτελοῦν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἑνιαίαν καί ἀδιάσπαστον ἐμπειρίαν ζωῆς. Ἡ ἐν τῇ ἁγιοπνευματικῇ κοινωνίᾳ τῆς Ἐκκλησίας βίωσις τῆς ἀσκήσεως, τῆς νηστείας καί τῆς φιλανθρωπίας ἀποτελεῖ φραγμόν εἰς τήν θρησκειοποίησιν καί τήν μετατροπήν τῆς ἐκκλησιογενοῦς εὐσεβείας εἰς ἄγονον ἐσωστρέφειαν καί εἰς ἀτομικόν ἐπίτευγμα. Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πνέει ἀδιαλείπτως ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ὁ Θεός εἶναι ἀεί «μεθ᾿ ἠμῶν» - μαζί μας. Κατά τάς ἁγίας ἡμέρας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καλούμεθα νά ἐντείνωμεν τόν ἀσκητικόν ἀγῶνα κατά τοῦ ἐγωτικοῦ φρονήματος, «τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες» (Ρωμ. ιβ’, 12), «ἐν ταπεινοφροσύνῃ διάγοντες καί ποιοῦντες ἔλεος» (Ἀββᾶς Πομήν), ζῶντες φιλοκαλικῶς καί οἰκτιρμόνως, συγχωροῦντες ἀλλήλους καί ἀσκοῦντες τήν εἰς ἀλλήλους ἀγάπην, δοξολογοῦντες τόν ἀγαθοδότην Θεόν καί εὐχαριστοῦντες διά τάς πλουσίας Αὐτοῦ δωρεάς. «Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. στ΄, 2). Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμενοι τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν διά νά ὑποδεχθῶμεν ἅπαντες, πόθῳ ζέοντι καί εὐφροσύνως, τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν καί εὐχόμενοι «εὔδρομον τό τῆς νηστείας στάδιον», ἀπονέμομεν εἰς τούς τιμιωτάτους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί τά ἀνά τήν οἰκουμένην προσφιλῆ τέκνα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν. Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ,βιη´ † Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν Μετά μεγαλοπρεπείας καί λαμπρότητος ἑωρτάσθησαν ἐν τοῖς Πατριαρχείοις τά Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό Σάββατον, 6ην Ἰανουαρίου. Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐν τῷ τέλει τοῦ Ὄρθρου, ἐτέλεσε τόν Μέγαν Ἁγιασμόν, ἁγιάσας ἐν συνεχείᾳ τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς καί τούς Κληρικούς τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, καί προέστη τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ, ἐν συλλειτουργίᾳ μετά τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, Σεβαστείας κ. Δημητρίου, Μύρων κ. Χρυσοστόμου, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου, Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου, Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρου καί Ἀδριανουπόλεως κ. Ἀμφιλοχίου. Ἐκκλησιάσθησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἰκονίου κ. Θεόληπτος, οἱ Ἐξοχ. κ. Ἰωάννης Ἀμανατίδης, Ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, ὅστις ἐξεπροσώπησε τήν ἔντιμον Ἑλληνικήν Κυβέρνησιν κατά τήν ἐπίσημον ταύτην ἡμέραν, κ. Πέτρος Μαυροειδῆς, Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἀγκύρᾳ, Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος αὐτῆς ἐν τῇ Πόλει, Πρέσβυς κ. Μιχαήλ Χρηστίδης, Γεν. Γραμματεύς τοῦ Ὀργανισμοῦ Οἰκονομικῆς Συνεργασίας Εὐξείνου Πόντου, ὁ Ἐντιμ. κ. Oleksandr Gaman, Γεν. Πρόξενος τῆς Χώρας ἐν τῇ Πόλει, μετά τοῦ Ἐντιμ. κ. Maksym Vdovychenko, Προξένου, καί πλεῖστοι πιστοί ἐντεῦθεν καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ. Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Πατριάρχης προέστη τῆς τελετῆς τοῦ Ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων καί τῆς Καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τήν θάλασσαν, ἐκ τῆς ἀποβάθρας τοῦ Φαναρίου, συμπαραστατούμενος ὑπό τῶν συλλειτουργῶν Αὐτοῦ Ἱεραρχῶν, τοῦ λοιποῦ Κλήρου καί τοῦ λαοῦ ἐν πομπῇ ἐκ τοῦ Π. Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, τῶν κωδώνων αὐτοῦ κρουομένων χαρμοσύνως. Τόν Τίμιον Σταυρόν ἀνέσυρεν ἐκ τῶν ὑδάτων διά τρίτην συνεχῆ φοράν ὁ Ἐντιμ. κ. Νικόλαος Σολῆς, ἐξ Ἀγρινίου, εἰς τόν ὁποῖον ὁ Παναγιώτατος προσέφερεν εἰς εὐλογίαν χρυσοῦν Σταυρόν καθώς καί ἀναμνηστικά μετάλλια εἰς τούς ὑπολοίπους κολυμβητάς. Τήν μεσημβρίαν, παρετέθη ἐπίσημον ἄριστον εἰς τήν Πατριαρχικήν Τράπεζαν, εἰς ὅ παρεκάθησαν καί οἱ ὡς ἄνω ἐπίσημοι. Ἐν ἑορταστικῇ ἀτμοσφαίρᾳ ἑωρτάσθη ἐν τοῖς Πατριαρχείοις ἡ ἑορτή τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου, ἡ μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί ἡ 1η τοῦ ἀνατείλαντος ἔτους 2018. Κατά τόν Μ. Ἑσπερινόν τῆς παραμονῆς, Κυριακῆς, 31ης Δεκεμβρίου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ, ἐν συγχοροστασίᾳ μετά τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Ἀθανασίου, Γέροντος Δέρκων κ. Ἀποστόλου, Τρανουπόλεως κ. Γερμανοῦ, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, Σεβαστείας κ. Δημητρίου, Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναίου, Μύρων κ. Χρυσοστόμου, Συνάδων κ. Διονυσίου, Σασίμων κ. Γενναδίου, Ἰκονίου κ. Θεολήπτου, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου, Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου, Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρου καί Σηλυβρίας κ. Μαξίμου. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθηδῶνος κ. Νεκτάριος, Ἐπίτροπος τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν τῇ Πόλει, οἱ Θεοφιλ. Ἐπίσκοποι Ἀβύδου κ. Κύριλλος, Ἁλικαρνασσοῦ κ. Ἀδριανός καί Ἐρυθρῶν κ. Κύριλλος, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι ἐντεῦθεν, ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, ὁ Ἐντιμ. κ. Maksym Vdovychenko, Πρόξενος τῆς Οὐκρανίας ἐνταῦθα, καί πιστοί ἐντεῦθεν ὡς καί προσκυνηταί ἐξ Ἑλλάδος. Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Πατριάρχης ἐδέχθη τούς ὡς ἄνω ἁγίους Ἀρχιερεῖς ἐν τῷ ἐπισήμῳ Αὐτοῦ Γραφείῳ, μετά τῶν ὁποίων ἀντήλλαξε τόν ἐπί τῷ νέῳ ἔτει ἑόρτιον ἀσπασμόν, καί εὐλογήσας διένειμεν αὐτοῖς τήν Ἁγιοβασιλόπιτταν, τοῦ χρυσοῦ νομίσματος λαχόντος εἰς τό τεμάχιον τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου. Ἐπηκολούθησεν ἡ εἰθισμένη ἀκρόασις τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς καί τῶν λαϊκῶν Γραμματέων καθ᾿ ἥν προσεφώνησε τόν Πατριάρχην ὁ Μ. Πρωτοσύγκελλος κ. Ἀνδρέας καί ἀντεφώνησεν Οὗτος, ἐπιδαψιλεύσας τάς εὐλογίας Του αὐτοῖς καί εὐχηθείς τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν πρός ἐπιτέλεσιν τῆς διακονίας των ἐν τῇ Μητρί Ἐκκλησίᾳ. Ἐν συνεχείᾳ ὑπέβαλον σέβη καί ἔλαβον τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν τό προσωπικόν τῶν Πατριαρχείων, ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Ἐντιμ. κ. Συμεών Φραντζελᾶ, Ἀρχικλητῆρος. Εἶτα, ἐν τῇ Αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου ἐγένετο ἡ τελετή τῆς κοπῆς τῆς Ἁγιοβασιλόπιττας τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου, εἰς ἥν παρέστησαν καί οἱ ὡς ἄνω ἐκπρόσωποι τῶν ἐν τῇ Πόλει Διπλωματικῶν Ἀρχῶν Ἑλλάδος καί Οὐκρανίας καί πλεῖστοι ἐκ τῶν ἐκκλησιασθέντων εἰς τόν Ἑσπερινόν προσκυνητῶν. Τό χρυσοῦν νόμισμα ἔλαχεν εἰς τόν Ἐντιμ. κ. Παναγιώτην Κ. Χελᾶν, Ἀρχιτέκτονα Μηχανικόν, ἐκ Πατρῶν. Τό ἑσπέρας, παρετέθη εἰς τήν Πατριαρχικήν Τράπεζαν δεῖπνον, καθ᾿ ὅ ἡ Α. Θ. Παναγιότης συνεδείπνησε, κατά τό ἔθος, μετά τῶν κληρικῶν τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς καί τινων φιλοξενουμένων κληρικῶν καί λαϊκῶν. Τήν ἑπομένην, Δευτέραν, 1ην Ἰανουαρίου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τοῦ Μ. Βασιλείου, ἐν συγχοροστασίᾳ μετά τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, Σεβαστείας κ. Δημητρίου, Μύρων κ. Χρυσοστόμου, Ἰκονίου κ. Θεολήπτου, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου καί Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρου. Ἐκκλησιάσθησαν ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, πανοικί, ὁ Ἐξοχ. κ. Παναγιώτης Μπαλτάκος, διατελέσας Γεν. Γραμματεύς τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου ἐπί πρωθυπουργίας τοῦ Ἐξοχ. κ. Ἀντωνίου Σαμαρᾶ, καί πιστοί ἐντεῦθεν καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ. Κατά τήν καθιερωμένην ἐν τῇ Αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου δεξίωσιν, προσεφώνησαν τόν Πατριάρχην, ἐκ μέρους μέν τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Νικαίας κ. Κωνσταντῖνος, ἐξ ὀνόματος δέ τῶν Ἀρχόντων Ὀφφικιαλίων τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας ὁ Ἐντιμολ. κ. Ἀντώνιος Χατζόπουλος, Ἄρχων Ἱερομνήμων, τοῦ Πατριάρχου ἀντιφωνήσαντος καταλλήλως ἐπί τῷ Νέῳ Ἔτει. Τά παραδοσιακά Κάλαντα τῆς Πρωτοχρονιᾶς καί ἄλλα ἑόρτια ᾄσματα ἔψαλεν ὅμιλος νέων ἐθελοντῶν τῆς Οἰκουμενικῆς Ὁμοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτῶν (ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.). Ἐν χαρμοσύνῳ ἀτμοσφαίρᾳ καί μετά λαμπρότητος ἑωρτάσθη ἐν τοῖς Πατριαρχείοις ἡ μεγάλη Ἑορτή τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, προέστη τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας, τήν Δευτέραν, 25ην Δεκεμβρίου, συλλειτουρ γούντων Αὐτῷ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, Σεβαστείας κ. Δημητρίου, Μύρων κ. Χρυσοστόμου, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου καί Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου. Μετά τό Ἱ. Εὐαγγέλιον ἀνεγνώσθη ἀπό τοῦ Ἱ. Ἄμβωνος ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἰωακείμ, Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις Πατριαρχική Ἀπόδειξις, διά τῆς ὁποίας ὁ Παναγιώτατος ἐστηλίτευσε τήν καταπάτησιν τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὡς ταῦτα περιγράφονται εἰς τήν πρό ἑβδομηκονταετίας ὑπογραφεῖσαν Οἰκουμενικήν Διακήρυξιν τῶν Δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου (1948). Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πέργης κ. Εὐάγγελος, ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Ἐρυθρῶν κ. Κύριλλος, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας, ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, ὁ Ἐντιμ. κ. Maksym Vdovychenko, Πρόξενος τῆς Οὐκρανίας ἐνταῦθα, ὁ Ἐντιμ. κ. Παρασκευάς Πατσουρίδης, Δήμαρχος Διδυμοτείχου, μετά τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν, καί πιστοί ἐκ τῆς Πόλεως καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ. Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐπεσκέφθησαν τόν Παναγιώτατον, εὐχηθέντες Αὐτῷ ἑορτίως, πενταμελής Ἀντιπροσωπεία τοῦ Κόμματος «CHP», ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Ἐξοχ. Βουλευτοῦ κ. Akif Hamzaçebi, πρῴην Ἀντιπροέδρου τοῦ Τουρκικοῦ Κοινοβουλίου, ὁ Ἐλλογ. κ. Toros Alcan, ἀπερχόμενος ἐκπρόσωπος Θρησκευτικῶν καί Μειονοτικῶν Κοινοτήτων παρᾷ τῇ ἐν Ἀγκύρᾳ Γενικῇ Διευθύνσει Βακουφίων, μετά τοῦ νεοεκλεγέντος διαδόχου αὐτοῦ Ἐντιμ. κ. Moris Levi, Ἀντιπροέδρου τῆς ἐνταῦθα Ἑβραϊκῆς Κοινότητος, καί ὁ Ἐντιμ. κ. Nurhan Palakoğlu, ἐκ προσώπου τοῦ Δήμου Beşiktaş. Ἐκ μέρους τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Πατριάρχου, ἐπεσκέφθησαν τό ἀπόγευμα τῶν Χριστουγέννων καί διεβίβασαν αὐτοῖς τάς Πατριαρχικάς εὐχάς καί τά συγχαρητήρια ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις: α) ὁ Πανοσιολ. Διάκονος κ. Παΐσιος, Διευθυντής τοῦ Ἰδιαιτέρου Πατριαρχικοῦ Γραφείου, ἐν τῇ ἐν Ayazpaşa ἕδρᾳ τῶν Συροκαθολικῶν τόν Χωρεπίσκοπον αὐτῶν Αἰδεσιμ. κ. Orhan Çanlı, καί β) ὁ Πανοσιολ. Μ. Ἐκκλησιάρχης κ. Βενιαμίν, ἐν τῇ ἐν Σταυροδρομίῳ ἕδρᾳ τῶν ἐνταῦθα Ἀρμενοκαθολικῶν τόν Ἀρχιεπίσκοπον αὐτῶν Σεβ. κ. Levon Zekiyan, καί ἐν τῇ ἐν Tarlabaşı ἕδρᾳ τῶν ἐνταῦθα Συροϊακωβιτῶν τόν Σεβ. Μητροπολίτην αὐτῶν κ. Filüksinos Yusuf Çetin. |
AuthorThe Sacred Patriarchal Monastery Categories |
- HOME
- News Releases
- Saint Irene
- The Monastery
-
Multimedia
- 2022
- 2021 >
- 2020 >
-
2019 Photo Album
>
- Τα Αγια Θεοφάνεια 2019
- Κυριακή της Ορθοδοξίας
- Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως
- Ο Ακάθιστος Ύμνος
- Ελληνική Παρέλαση στο Μανχάτταν
- Palm Sunday 2019
- Μ. Τρίτη εσπέρας
- ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΒΡΑΔΥ
- O αείμνηστος Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Φλιώνης
- ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
- ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ
- Η Γιορτή της Μητέρας - Σχολική Γιορτή
- Επίσκεψις εις Φανάριον
- Άφιξις του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής
- Αποφοίτηση -Εξετάσεις Σχολείου
- Επίσκεψις Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών
- Επισκέψις Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Ιωνίας
- Επίσκεψις Αγιορειτών Ηγουμένων
- Επίσκεψις στον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής
- Χειροθεσία Αναγνώστου
- Πανήγυρις - Feast and festival
- Πανήγυρις Ι. Ν. Μεταμορφώσεως Μετοχίου Μονής Ι&b
- Πανήγυρις Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρών
- Εορτή Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου
- Θ. Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό Πατρών
- Εορτασμός Αγίου Κοσμά στο Μέγα Δένδρο
- ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ
- Επίσκεψις εις τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών
- Επίσκεψις στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Α&m
- Αγιασμός των υδάτων στο Γκρίνπορτ
- Μέγας Εσπερινός Αγίου Νεκταρίου
- Μεγας Εσπερινός Αγίου Νικολάου
- Χριστουγεννιάτικη Γιορτή του Ελληνικού Σχο&l
- Χριστούγεννα 2019
-
2018 Photo Album
>
- Holy Epiphany - Αγια Θεοφάνεια
- St. Athanasios Feast in Chicago
- Κυριακη Τελώνου και Φαρισαίου
- Greek Regents Award
- Εκκλησιαστικό Άγγελμα - Κυριακή των Απόκρεω
- Sunday of Orthodoxy 2-25-18
- Sunday of the Veneration of Holy Cross (3-11-18)
- Εκκλησιαστικό Άγγελμα - Δ' Κυριακή των Νηστειώ
- O Ακάθιστος Ύμνος - The Akathist Hymn
- Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (Κυριακή 25 Μαρτ
- Σχολική εορτή Εθνικής Επετείου 25ης Μαρτίου
- PASCHA 2018
- Greek Parade on Fifth Ave (4-22-18)
- Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός Αγίου Εφραίμ (4 Μ&al
- Mother's Day
- Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο Κονγκό
- Φεστιβάλ Ι. Ναού Αγίων Νικολάου και Μαρίνης, Μπρ&
- Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός Αγίας Μεγαλομ
- Πανήγυρις Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου 2018
- H Πανήγυρις της Παναγίας στη Μονή Ιβήρων
- Πανηγυρική Θεία Λειτουργία Αγίου Νεκταρίο&
- Εκθεσις Αγιογραφίας
- The Elevation of Holy Cross - Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού
- Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΟ ΓΚΡΗΝΠΟΡΤ
- Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός Αγίου Νεκταρί&omi
- Πανηγυρικός Εσπερινός Αγίου Νικολάου
- Αρχιερατικός Εσπερινός Αγίας Αικατερίνης
- Χειροτονία π. Νικολάου Καλαφάτη
- Ο Θεοφιλέστατος στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Πατρώv
- Πανήγυρις Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ιερά Μ
- Αρχιερατική Θ. Λειτουργία (16 Δεκ. 2018)
- Χριστουγεννιάτικη Σχολική Γιορτή
- Αρχιερατική Θεία Λειτουργία των Χριστουγένν
-
2017 Photo Album
>
- Theophania
- Ordination of Bishop Ierotheos (3-5-17)
- Welcoming of Bishop Ierotheos
- Αρχιερατικό Συλλείτουργο - Ι. Ν. Αγίου Νεκταρ
- Pascha 2017
- St. Nectarios Greek School Exetaseis (June 24, 2017)
- Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός Αγίου Εφραίμ
- Sunday of the Samaritan Woman - Mother's Day
- Visit of H.E. Metropolitan Maximos of Sylivria
- Graduation - Exetaseis 2017 of the Greek School
- The Miraculous Icon of Saint Irene Chrysovalantou at St. Nicholas Church in Brooklyn
- Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός Αγίας Μαρίνης
- ANNUAL FEAST (7/27-30/2017)
- The Dormition of Theotokos
- Elevation of Holy Cross
- Blessing of the Waters in Greenport
- Nameday of H.G. Bishop Ierotheos
- St. Nectarios Vespers
- Christmas Greek School Celebration
-
2016 Photo Album
>
- Three Hierarchs School Celebration (1-31-16)
- Holy Ascension Church 2-14-16
- Sunday of Orthodoxy (3-20-16)
- School celebration for March 25
- Tha Akathist Hymn
- Metropolitan Nikitas of Dardanelles (4-17-16)
- Palm Sunday (4-24-16)
- Holy Thursday April 28
- Holy Friday - Apokathelosis - April 29
- Epitaphios Procession - April 29
- Resurrection Service - Ανάστασις
- Pascha 2016 in Greenport
- Mother's Day School celebration (5-8-16)
- Festival of St. Netarios Church (June 24-26, 2016)
- His Eminence Metropolitan Maximos of Silyvria (5-21-16)
- Graduation Exetaseis 2016 (6-11-16)
- Feast and Festival of St. Irene (July 27-31, 2016)
- Festival of St. Nicholas Church (June 10-12, 2016)
- St. Nectarios Festive Vespers
- St. Nicholas Great Hierarchical Vespers and Divine Liturgy
- Elevation of the Holy Cross (9-14-16)
- Blessing of the Waters in Greenport (9-24-16)
- Blessing of the School Year
- School Celebration for October 28
- Feast of Saint Andrew (11-30-16)
- St. Nicholas Festive Vespers
- Archbishop Demetrios Geron of America visit (12-18-16)
- Christmas celebration of the School (12-18-16)
-
2015 Photo Album
>
- Rt. Rev. Archim. Elder Vasileios Iviritis at the Patriarchal Monastery
- Εορτή των Τριών Ιεραρχών
- Sunday of Orthodoxy - Procession of the Holy Icons.
- Σχολική εορτή 25ης Μαρτίου
- The Akathist Hymn (Friday March 27, 2015)
- Greek Parade on Fifth Avenue
- Holy Week and Pascha 2015 >
- Mother's Day School Celebration
- H. E. Archbishop Demetrios of America celebrates the Divine Liturgy (5-17-15)
- Graduation Αποφοίτηση Εξετάσεις 2015
- FEAST OF ST. IRENE CHRYSOVALANTOU
- Blessing of the Waters, Greenport, NY
- The Blessing of the school year (10-4-2015)
- School Celebration for October 28th (10-25-2015)
- Vasilopitta Blessing
- Great Vespers at St. Nicholas Church (12-5-15)
- Dinner Dance of St. Nicholas Church (12-6-15)
- Christmas School Celebration (12-12-15)
- The Abbot with the Vice President of the USA, Joe Biden.
- Great Vespers at St. Nectarios Church (11-8-15)
- Links
- Contact Us