Μήνυμα τῆς Α. Θ. Παναγιότητος,
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
ἀπό τῆς ἐξέδρας κατά τήν τελετήν τῆς Ἀναστάσεως
(Πάσχα 2012)
Καί πάλιν καί πολλάκις «Χριστός Ἀνέστη!», ἀδελφοί καί τέκνα ἀγαπητά καί ἐπιπόθητα.
Ἀπό τό «ἑφτάλοφο ὅραμα» τοῦ Παλαμᾶ, ἀπό τήν ἕδρα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀπευθύνουμε σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, ἐν ἀγάπῃ πολλῇ καί πνευματικῇ ἀνατάσει, αὐτόν τόν πασχάλιον χαιρετισμόν καί τήν διαβεβαίωσιν ὅτι ὁ Χριστός, ἡ ζωή τῶν ἁπάντων, δέν εἶναι πλέον μεταξύ τῶν νεκρῶν, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει.
Ἀπόψε, αὐτή τή νύχτα πού τό σκοτάδι της εἶναι πιό λαμπρό καί πιό φωτεινό καί ἀπό τό πιό ἔκπαγλο φῶς, καί ἀπό αὐτό τοῦ Αἰγαίου πού ἐνέπνευσε τόν ποιητή, ἀπόψε, λέγω, δέν μελετοῦμε «τῶν ἄστρων τά μυστήρια», ἀλλά, ἀνεβαίνοντας «ψηλότερα ἀπ’ τόν κόσμο τῆς ἀπάτης», ἀνεβαίνοντας σέ αἰώνια ἐαρινούς τόπους, ἐνῶ συγχρόνως πατοῦμε στήν ἀνθοστόλιστη γῆ τοῦ Ἀπρίλη, αὐτήν πού δέν μπόρεσε νά κρατήσῃ στά σπλάχνα της τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς, διακηρύττουμε καί ἐξαγγέλλουμε τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν, τοῖς χριστιανοῖς καί τοῖς μή χριστιανοῖς, τό μέγα θαῦμα: ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνον καταδέχθηκε νά δοκιμάσῃ τόν δικό μας ἀνθρώπινο θάνατο, ἀλλά καί μᾶς ἔδωσε, μέ τήν Ἀνάστασί Του, τήν δυνατότητα νά κερδίσουμε τή δική Του θεϊκή ζωή, νά θεωθοῦμε καί νά συναναστηθοῦμε μαζί Του.
Καί ὁμολογώντας αὐτό τό μέγα καί σωτηριῶδες θαῦμα, δέν εἴμαστε μόνοι ἐμεῖς «πού ἀξιωθήκαμε μιά τέτια πόλη», κατά τόν Ἀλεξανδρινό. Ἀλλά, ὡς ἀπόγονοι γένους παλαιοτάτου, συνοδευόμαστε ἀπό τούς Κωνσταντίνους καί τούς Ἡρακλείους καί τούς ἄλλους εὐσεβεῖς αὐτοκράτορας καί σεβασμίους Πατριάρχας, ἀρχιερεῖς καί μοναχούς, Στουδίτες καί ἄλλους, καί λογάδες τοῦ Γένους, καί ὁμοῦ «μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων» ἀνά τούς αἰῶνας διακηρύττουμε στεντορείᾳ τῇ φωνῇ, ἀπό αὐτή τήν Πόλι μέ τήν ἀρχοντιά καί τό αὐτοκρατορικό μεγαλεῖο, ὅτι Χριστός Ἀνέστη!
Καί θά μᾶς μιλήσῃ βέβαια ὁ ποιητής γιά «τούς ἥμερους καί τούς καλούς καί τούς κατατρεγμένους, πού δέν μποροῦν νά κλάψουνε, γιατί πολύ ἐκλάψαν»∙ ὅμως ἀπόψε κι’αὐτοί καί ὅλοι, ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, δικαιούμαστε νά χαιρώμαστε καί μποροῦμε νά ἐλπίζουμε• ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα∙ ὅτι μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ∙ ὅτι ὁ τῆς πίστεως ἡμῶν ἀρχηγός καί τελειωτής Ἰησοῦς νενίκηκε τόν κόσμον.
Λοιπόν, δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, εἶναι Ἀναστάσεως ἡμέρα, δεῦτε λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα.
Χριστός Ἀνέστη!
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
ἀπό τῆς ἐξέδρας κατά τήν τελετήν τῆς Ἀναστάσεως
(Πάσχα 2012)
Καί πάλιν καί πολλάκις «Χριστός Ἀνέστη!», ἀδελφοί καί τέκνα ἀγαπητά καί ἐπιπόθητα.
Ἀπό τό «ἑφτάλοφο ὅραμα» τοῦ Παλαμᾶ, ἀπό τήν ἕδρα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀπευθύνουμε σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, ἐν ἀγάπῃ πολλῇ καί πνευματικῇ ἀνατάσει, αὐτόν τόν πασχάλιον χαιρετισμόν καί τήν διαβεβαίωσιν ὅτι ὁ Χριστός, ἡ ζωή τῶν ἁπάντων, δέν εἶναι πλέον μεταξύ τῶν νεκρῶν, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει.
Ἀπόψε, αὐτή τή νύχτα πού τό σκοτάδι της εἶναι πιό λαμπρό καί πιό φωτεινό καί ἀπό τό πιό ἔκπαγλο φῶς, καί ἀπό αὐτό τοῦ Αἰγαίου πού ἐνέπνευσε τόν ποιητή, ἀπόψε, λέγω, δέν μελετοῦμε «τῶν ἄστρων τά μυστήρια», ἀλλά, ἀνεβαίνοντας «ψηλότερα ἀπ’ τόν κόσμο τῆς ἀπάτης», ἀνεβαίνοντας σέ αἰώνια ἐαρινούς τόπους, ἐνῶ συγχρόνως πατοῦμε στήν ἀνθοστόλιστη γῆ τοῦ Ἀπρίλη, αὐτήν πού δέν μπόρεσε νά κρατήσῃ στά σπλάχνα της τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς, διακηρύττουμε καί ἐξαγγέλλουμε τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν, τοῖς χριστιανοῖς καί τοῖς μή χριστιανοῖς, τό μέγα θαῦμα: ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνον καταδέχθηκε νά δοκιμάσῃ τόν δικό μας ἀνθρώπινο θάνατο, ἀλλά καί μᾶς ἔδωσε, μέ τήν Ἀνάστασί Του, τήν δυνατότητα νά κερδίσουμε τή δική Του θεϊκή ζωή, νά θεωθοῦμε καί νά συναναστηθοῦμε μαζί Του.
Καί ὁμολογώντας αὐτό τό μέγα καί σωτηριῶδες θαῦμα, δέν εἴμαστε μόνοι ἐμεῖς «πού ἀξιωθήκαμε μιά τέτια πόλη», κατά τόν Ἀλεξανδρινό. Ἀλλά, ὡς ἀπόγονοι γένους παλαιοτάτου, συνοδευόμαστε ἀπό τούς Κωνσταντίνους καί τούς Ἡρακλείους καί τούς ἄλλους εὐσεβεῖς αὐτοκράτορας καί σεβασμίους Πατριάρχας, ἀρχιερεῖς καί μοναχούς, Στουδίτες καί ἄλλους, καί λογάδες τοῦ Γένους, καί ὁμοῦ «μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων» ἀνά τούς αἰῶνας διακηρύττουμε στεντορείᾳ τῇ φωνῇ, ἀπό αὐτή τήν Πόλι μέ τήν ἀρχοντιά καί τό αὐτοκρατορικό μεγαλεῖο, ὅτι Χριστός Ἀνέστη!
Καί θά μᾶς μιλήσῃ βέβαια ὁ ποιητής γιά «τούς ἥμερους καί τούς καλούς καί τούς κατατρεγμένους, πού δέν μποροῦν νά κλάψουνε, γιατί πολύ ἐκλάψαν»∙ ὅμως ἀπόψε κι’αὐτοί καί ὅλοι, ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, δικαιούμαστε νά χαιρώμαστε καί μποροῦμε νά ἐλπίζουμε• ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα∙ ὅτι μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ∙ ὅτι ὁ τῆς πίστεως ἡμῶν ἀρχηγός καί τελειωτής Ἰησοῦς νενίκηκε τόν κόσμον.
Λοιπόν, δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, εἶναι Ἀναστάσεως ἡμέρα, δεῦτε λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα.
Χριστός Ἀνέστη!
RSS Feed
