Blog Archives

Ανακοινωθέν Αγίας και Ιεράς Συνόδου

11/28/2013

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Τετάρτην, 27ην Νοεμβρίου 2013 πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.

Κατ' αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἀποδεχθεῖσα:
α) εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τούς Ἱερομόναχον Πορφύριον, τόν Καυσοκαλυβίτην, καί Ἱερομόναχον Μελέτιον τόν ἐν Ὑψενῇ Ρόδου, καί
β) τήν οἰκειοθελῆ παραίτησιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Βελγίου κ. Παντελεήμονος ἀπό τῆς διαποιμάνσεως τῆς ἐπαρχίας αὐτοῦ, προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, εἰς τήν οὑτωσί κενωθεῖσαν Μητρόπολιν Βελγίου ἐξελέξατο παμψηψεί τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Σινώπης κύριον Ἀθηναγόραν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

0 Comments

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α.Θ.Π. ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ Ι. Ν. ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΟΥ

11/25/2013

0 Comments

Ο Μ Ι Λ Ι Α ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝ ΤΩι Ι. ΝΑΩι ΕΙΣΟΔΙΩΝ
ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΟΥ
(21 Νοεμβρίου 2013)

* * *

          Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Τρανουπόλεως κύριε Γερμανέ, Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενε τῆς Κοινότητος ταύτης,

          Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

          Ἐξοχώτατε κύριε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

          Ἐντιμότατοι κύριοι Πρόεδρε καί μέλη τῆς Ἐφοροεπιτροπῆς τῆς Κοινότητος Σταυροδρομίου,

          Λίαν ἀγαπητοί ὁμογενεῖς, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, μέλη τῆς Πολίτικης Ρωμηοσύνης καί λοιποί εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Μέ μεγάλην χαράν καί συγκίνησιν ἀτενίζομεν τά βλέμματά σας σήμερον, ἑορτήν τῆς Παναγίας μας, καί ἀκούομεν ἐδῶ εἰς τό Σταυροδρόμι τῆς Ρωμηοσύνης, τούς χαρμοσύνους ψιθύρους τῶν καρδιῶν σας, διά τῶν ὁποίων ἐκφράζονται σιωπηλῶς μέν ἀλλά ζωηρῶς τά εὐφρόσυνα αἰσθήματά σας ἐπί τῇ λατρευτικῇ ταύτῃ συνάξει.

Πράγματι, ὅλων ἡμῶν αἱ καρδίαι ἔχουν συντονισθῆ εἰς μίαν συναυλίαν ἐναρμονίων ψυχοτόνων, μεταδιδομένων ἀμοιβαίως πρός ἀλλήλους καί συνιστώντων μίαν ἄρρητον μελῳδίαν ἀγαλλιάσεως. Οὐδεμία παραφωνία ὑπάρχει διαταράσσουσα τήν ἐσωτάτην χαράν καί εἰρήνην, τήν ὁποίαν ἐνσπείρει εἰς τάς ὑπάρξεις μας ἡ βεβαιότης τῆς ἀμοιβαίας ἀγάπης καί ἐκτιμήσεως. Ἀφώνως ἐπικοινωνοῦμεν καί ἡ σιωπή μας εἶναι ἐκφραστικωτέρα λόγων πολλῶν. Αὐθόρμητος ἀναβλύζει ὁ ἐνθουσιώδης λόγος καί ἡ ψυχή διερωτᾶται τί εἶναι προτιμότερον καί τί γλυκύτερον: Νά θέσῃ φραγμόν εἰς τά χείλη καί πέδην εἰς τήν γλῶσσαν, ὥστε νά ἐξακολουθήσωμεν ἀπολαμβάνοντες ἐν προσωπικῇ σιγῇ τό ἐκπλῆσσον μεγαλεῖον τῆς ἀφάτου εἰρήνης τῶν καρδιῶν μας τῶν θεασαμένων τά οὐράνια κατελθόντα εἰς τήν γῆν, ἤ νά ἐκβάλωμεν φωνήν ἐνθουσιώδη ἀνακράζοντες μέ σκιρτώσας καρδίας, θάλλοντα πρόσωπα καί ἐνάρθρους λόγους, ὅτι ὄντως ἡ συνάντησις ἡμῶν μετ᾿ ἀλλήλων καί κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν ταύτην, τήν ἐν γῇ τελουμένην καί εἰς οὐρανούς ἡμᾶς ἀναβιβάζουσαν καί εἰσάγουσαν πάντας εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, εἶναι γεγονός χαροποιόν καί εὐφραῖνον, καταπλῆσσον καί ἐκστασιάζον;

Μακράν αἱ μέριμναι, μακράν οἱ δισταγμοί, μακράν οἱ φόβοι καί αἱ ἀνησυχίαι. Ἡ καθημερινότης δέν ἔχει θέσιν εἰς τήν ὥραν αὐτήν καί εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν. Πνευματικῆς ἀνατάσεως ἡ ἡμέρα πληροῖ τά πάντα ὑπερκοσμίου φωτός, καί καλεῖ ἡμᾶς ὅπως λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, ὅπως ἐντρυφήσωμεν εἰς τήν πληροῦσαν τά πάντα χαρᾶς κάθοδον ἐφ᾿ ἡμᾶς τῆς Θείας Χάριτος καί ὅπως ἀλλήλους περιπτυξώμεθα ἐν παροξυσμῷ ἀγάπης μέ προεξάρχουσαν τῆς σημερινῆς πανηγύρεως τόν καθαρώτατον Ναόν τοῦ Σωτῆρος, τήν πολυτίμητον παστάδα καί Παρθένον, τό ἱερόν Θησαύρισμα τῆς Δόξης τοῦ Θεοῦ, τήν Θεοτόκον.

Ζῶντες εἰς τήν τύρβην τῆς ζωῆς, ἔχοντες ἐγγύς τάς ἀκοάς πολέμων καί καταστροφῶν, αἰσθανόμενοι τά καθ᾿ ἡμῶν κινούμενα βέλη ἐνίων συνανθρώπων μας, πού ἐνοχλοῦνται ἀπό τά Χριστιανικά ὀνόματα Γεώργιος καί Δημήτριος, ἀντικρύζοντες τήν ὀδύνην, τήν ὁποίαν προκαλεῖ ἄνθρωπος εἰς ἄνθρωπον, ἀντιλαμβανόμεθα ὁποῖον τό θεῖον βάθος τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου "μή μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε, μηδέ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε" (Λουκ. ιβ΄,22-23), τόν ὁποῖον ἐφήρμοσαν πρό τοῦ ἀκουσθῆναι αὐτόν οἱ δίκαιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα εἰσαγαγόντες τό κοράσιον αὐτῶν εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ, εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἐγκαταλιπόντες αὐτό καί πᾶσαν περί αὐτοῦ μέριμναν εἰς τόν Θεόν.

Ἀδελφοί,

Ἡ ἐν Χριστῷ ἀμεριμνησία δέν ταυτίζεται πρός τήν ἐγκατάλειψιν τῆς βιοποριστικῆς ἐργασίας καί τῶν καλῶν ἔργων. Ἡ πρώτη ἐντολή τήν ὁποίαν ἔδωσεν ὁ Θεός εἰς τό πρωτόπλαστον ζεῦγος ἦτο "ἐργάζεσθαι καί φυλάσσειν" τόν Παράδεισον. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀμεριμνησία ἐξισοῦται πρός τήν ἀπόθεσιν τοῦ ἄγχους καί τῆς ἀγωνίας καί πρός τήν παράθεσιν ὅλης τῆς ζωῆς μας καί τῆς ἐλπίδος μας, συμπεριλαμβανομένων δηλονότι καί τῶν καρπῶν τῶν οἱωνδήποτε προσπαθειῶν μας, εἰς τόν Θεόν.

Αὐτή ἡ ἐργασία ἐπ᾿ ἐλπίδι φαίνεται πολύ καθαρά εἰς τήν σποράν τοῦ γεωργοῦ, ὁ ὁποῖος ρίπτει τόν σπόρον εἰς τήν γῆν, φροντίζει περί τῆς καλλιεργείας αὐτῆς καί τῆς περιποιήσεως τῶν φυτῶν, ἀλλά διά τήν καρποφορίαν δέν ἀγχώνεται, ἀλλά στηρίζεται μετ᾿ ἐμπιστοσύνης εἰς τήν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ.

Ἀναπαύει βαθύτατα τήν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν ἡ ἀπόλυτος ἐμπιστοσύνη εἰς τήν ὑπέρ ἡμῶν πρόνοιαν καί ἀγάπην τοῦ παναγάθου Θεοῦ. Αὐτή δίδει ἐνεργητικότητα καί δύναμιν εἰς τό σῶμα καί τό πνεῦμα μας, δημιουργικότητα καί πρωτοβουλίας εἰς τόν χαρακτῆρα μας καί ἀδιατάρακτον εἰρήνην εἰς τά κατάβαθα τῆς διανοίας μας. Εἶναι ἡ εἰρήνη ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα, περί τῆς ὁποίας ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶπεν ὅτι οὐδείς αἴρει ταύτην ἀφ᾿ ἡμῶν. Αὐτήν τήν ἐσωτερικήν εἰρήνην ἡ Ἐκκλησία μας συνιστᾷ συνεχῶς ὅπως ἀποκτήσωμεν καί ὑπέρ αὐτῆς ἀδιαλείπτως εὔχεται, διότι ἀπ᾿ αὐτῆς πηγάζει καί ἡ μεταξύ τῶν ἐθνῶν εἰρήνη. Ὅλοι βλέπομεν ὅτι ἡ δημιουργία ἐσωτερικῆς ταραχῆς καί ἀγανακτήσεως ὁδηγεῖ εἰς πράξεις πολεμικάς, εἰς ἀντεκδικήσεις καί ταραχάς. Δι᾿ αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί πολλοί τῶν διαδόχων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων χρησιμοποιοῦν ὡς χαιρετισμόν τήν ἐπίκλησιν τῆς εἰρήνης. "Χάρις ὑμῖν καί εἰρήνη ἀπό Θεοῦ Πατρός ἡμῶν καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ" (Α´ Θεσ. α΄, 1), εἶναι ἡ πρώτη φράσις τῆς Α΄ πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολῆς. Αὐτός μάλιστα ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐμφανισθείς μετά τήν Ἀνάστασίν Του εἰς τούς Μαθητάς Του διά τοῦ χαιρετισμοῦ "εἰρήνη ὑμῖν" (Ἰωάν. κ΄, 19-20) ἀπηυθύνθη πρός αὐτούς.

Αὐτή ἡ βαθεῖα ἐν Χριστῷ εἰρήνη εἶναι τό ἀντίθετον τῆς ἀποκρουομένης ὑπό τοῦ Κυρίου ἀγχώδους μερίμνης καί ὄχι ἡ ἀδιαφορία διά τά ἐν τῷ κόσμῳ συμβαίνοντα καί ἡ ἀπραξία. Ὁλόκληρον τό Εὐαγγέλιον μαρτυρεῖ ὅτι ἀκόμη καί ὁ Θεός συνεχῶς ἐργάζεται, ὡς μᾶς ἐβεβαίωσεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὅταν εἶπεν εἰς τούς μαθητάς Του, "ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγώ ἐργάζομαι" (Ἰωάν. ε΄, 17-18) καί δέν εἶναι δυνατόν Αὐτός ὁ Ὁποῖος μᾶς ἐκάλεσεν ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου νά ἐργαζώμεθα, νά ἀρέσκηται εἰς τήν ἀεργίαν ἡμῶν, ὡς δῆθεν ἰσοδύναμον τῆς ἀμεριμνησίας.

Ἀσφαλῶς ταῦτα πάντα εἶναι εἰς ὅλους γνωστά, ἀλλ᾿ ἡ ὑπόμνησις αὐτῶν ἀναπτερώνει τό φρόνημα καί αὐξάνει τόν ζῆλον. Ἡ ἀγάπη σας, ἄλλωστε, ἐμφορεῖται ἀπό τό πνεῦμα τῆς δημιουργικότητος καί κατανοεῖ ὀρθῶς τήν εὐαγγελικήν συμβουλήν τῆς ἀμεριμνησίας, ὡς σύστασιν μή ἀγχώδους καί μή ἐπί μόνην τήν ἀνθρωπίνην δύναμιν στηριζομένης φροντίδος.

Στηρίζομεν, λοιπόν, ὑμᾶς, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, εἰς τά καλά ἔργα σας καί ἐπευλογοῦμεν τάς δημιουργικάς ἀσχολίας ὑμῶν πάντων, ἰδίᾳ δέ τοῦ Ἀρχιερατικῶς Προϊσταμένου τῆς Κοινότητος Σταυροδρομίου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Τρανουπόλεως καί λίαν ἡμῖν ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ κυρίου Γερμανοῦ, καί τῶν μελῶν τῆς ἐντίμου Ἐφοροεπιτροπῆς ὑπό τήν προεδρείαν τοῦ ἀγαπητοῦ καί δραστηρίου κυρίου Γεωργίου Παπαλιάρη, εὐχόμενοι ἀπό βάθους καρδίας πᾶσαν παρά Θεοῦ βοήθειαν καί ἐνίσχυσιν, πᾶσαν εὐλογίαν παρ᾿ Αὐτοῦ καί καρποφορίαν τῶν ἀγαθῶν προσπαθειῶν σας καί πᾶσαν εἰρήνην εἰς τά βάθη τῆς ὑπάρξεως ἑνός ἑκάστου καί εἰς τό περιβάλλον σας, ἀπό τήν ἐμπιστοσύνην εἰς τόν Θεόν ἀπορρέουσαν, ὥστε ἡ χαρά σας διά τήν ἀνοικτήν φιλόστοργον ἀγκάλην τοῦ Θεοῦ καί τήν ὑπέρ ὑμῶν σωστικήν μέριμνάν Του νά εἶναι ἑδραία καί πλήρης καί ἀκτινοβόλος.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Τήν ἀντίληψιν ταύτην περί τῆς κατά Θεόν ἀμεριμνησίας ἐν συνδυασμῷ πρός τήν κατά Θεόν ἐργασίαν ἔχοντες ὡς βίωμα καθημερινόν καί συνείδησιν, ἀφῆκαν τά πάντα καί ἀφιέρωσαν ἑαυτούς ὁλοτελεῖς τῷ Νυμφίῳ Χριστῷ οἱ προσφιλεῖς μοναχοί τῆς Ἱερᾶς καθ᾿ ἡμᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου ἐν Ἔσσεξ τῆς Μεγάλης Βρεταννίας, ὑπό τήν πνευματικήν καθοδήγησιν τοῦ καθηγουμένου αὐτῶν Κυρίλλου ἱερομονάχου, τηροῦντες τάς παρακαταθήκας τοῦ κτίτορος τῆς ἱερᾶς αὐτῶν Μονῆς μακαριστοῦ γέροντος Σωφρονίου, τοῦ συγχρόνου ἡσυχαστοῦ. Τήν κατά Θεόν ἐργασίαν καί τήν κατά Θεόν ἀμεριμνησίαν ἐπέλεξες καί σύ, ἱερολογιώτατε ἀπό τοῦ νῦν διάκονε τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας Ἰάκωβε. Ἐπέλεξες τήν κατά Θεόν ἐργασίαν καί τήν κατά Θεόν ἡσυχίαν ἐντός ἑνός κόσμου ὁ ὁποῖος συνεχῶς ἐργάζεται, περιεργάζεται καί κατεργάζεται συχνάκις τά ἔργα τοῦ σκότους καί τῆς ἁμαρτίας. Σύ ὅμως ἐπέλεξες νά ἐργασθῇς τά ἔργα τοῦ Φωτός, νά ἀκολουθήσῃς τήν τριετίζουσαν δάμαλιν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί νά μείνῃς ἐκεῖ διά βίου, ἄχρις ὅτου σέ ἀξιώσει ὁ Κύριος νά συνεχίσῃς τήν ἱερουργίαν ταύτην εἰς τό ὑπερουράνιον θυσιαστήριον. Ἡ διακονία σου ὡς διακόνου καί ἐν συνεχείᾳ, εὐχόμεθα, καί ὡς ἱερέως τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ σέ καθιστᾷ ὑπεύθυνον ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων: Ἐνώπιον Θεοῦ, διά νά τηρῇς ἑαυτόν ἄσπιλον καί ἀμίαντον, ἄξιον τῆς Χάριτος τήν ὁποίαν ἐμπιστεύεται εἰς σέ ἡ Ἐκκλησία σήμερον∙ ἐνώπιον ἀνθρώπων, διά νά καθίστασαι τύπος καί ὑπογραμμός Χριστοῦ, διά νά δοξάζηται εἰς τό πρόσωπόν σου τό Πανάγιον Ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ὑπό τῶν ἀνθρώπων, βλεπόντων τά καλά καί ἀγαθά ἔργα σου. Πρόσεχε σεαυτῷ, ἔνδον σκάπτε, καθάριζε σεαυτόν, δίδαξον διά πράξεων καί οὐχί λόγων -λόγων κενῶν, ἀποήχων σκυμβάλων ἀλαλαζόντων-. Γνώριζε ὅτι ὁ περί σέ κόσμος, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι θά σέ πλησιάσουν ἔχουν κουρασθῆ ἐκ τῶν κενῶν λόγων, τῶν λόγων τοῦ ψεύδους καί τῆς ὑποκρισίας τῶν ἐκφερομένων ὑπό τῶν "χρωματοπροσώπων" τῆς συγχρόνου ἐποχῆς, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλιπον τόν φυσικόν των χῶρον -τήν αὐλαίαν τοῦ θεάτρου- καί περιφέρονται εἰς τάς ὁδούς καί τούς διαφόρους χώρους καί τομεῖς τῆς κοινωνίας ὑποσχόμενοι εὐτυχίαν, εὐημερίαν, σωτηρίαν. Σύ ὀφείλεις διά τῆς σιωπῆς καί τῶν ἔργων σου νά δεικνύῃς ὅτι ἡ μόνη Ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς σωτηρίαν εἶναι ὁ Χριστός, ἡ Ἀλήθεια, τό Φῶς τοῦ κόσμου καί ἡ Ζωή, διδάσκων καί λέγων ὅτι ὅστις περιπατεῖ ἐν Χριστῷ, δέν περιπατεῖ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἀλλά ἐν τῷ Φωτί τῷ ἀληθινῷ. Αὐτό τό Φῶς εἴθε νά ἔχῃς μέσα σου καί νά σέ φωτίζῃ κατά τήν ὥραν τῆς ἐν τῷ γλυκεῖ ἡμίφωτι τῆς καρδιακῆς προσευχῆς τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ἐλέους τοῦ Χριστοῦ ὑπέρ τῆς σωτηρίας σοῦ καί σύμπαντος τοῦ κόσμου.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Φίλοι Χριστοῦ πάντες,

Ἐκφράζομεν καί πάλιν τήν βαθεῖαν χαράν καί ἱκανοποίησιν ἡμῶν διά τήν συνάντησιν ἡμῶν καί μάλιστα ἐν τῇ Θείᾳ Λειτουργίᾳ κατά τήν εὔσημον ταύτην ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου καί ἐπιδαψιλεύομεν εἰς ὑμᾶς ὁλόθυμον τήν πατρικήν εὐχήν καί τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν. Ἐπικαλούμεθα δέ ἐφ᾿ ὑμᾶς τά μέλη τῆς Ἐφοροεπιτροπῆς, τούς ἐνορίτας, τούς ἐκπαιδευτικούς καί μαθητάς τῶν σχολείων τῆς Κοινότητος ταύτης καί ἐπί πάντας τούς φιλτάτους ὁμογενεῖς καί τούς ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐλθόντας προσκυνητάς τῆς χάριτος τῆς Παναγίας, τήν χάριν, τήν εἰρήνην, τήν ἀγάπην καί τήν ἐνίσχυσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τοῦ δέ ἐλεήμονος καί φιλευσπλάγχνου Τριαδικοῦ Θεοῦ τό μέγα ἔλεος εἴη πάντοτε μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.

Χρόνια Πολλά!

0 Comments

Ανακοινωθέν Αγίας και Ιεράς Συνόδου (02/11/2013)

11/12/2013

0 Comments

Ἀνακοινωθέν (02/11/2013).

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρείαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τάς τακτικάς αὐτῆς συνεδρίας ἀπό τῆς Πέμπτης, 31ης Ὀκτωβρίου μέχρι καί τοῦ Σαββάτου, 2ας Νοεμβρίου 2013.

Κατ᾿ αὐτάς ἐθεωρήθησαν ἅπαντα τά ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένα θέματα, ἐφ᾿ ὧν καί ἐλήφθησαν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις.

Κατά τήν τελευταίαν συνεδρίαν, ὑποβληθείσης αἰτήσεως τῇ Μητρί Ἐκκλησίᾳ ἀπό μέρους τῆς Κληρικολαϊκῆς Συνελεύσεως τῶν ὑπό τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον ἐν Δυτικῇ Εὐρώπῃ Ὀρθοδόξων Παροικιῶν Ρωσσικῆς Παραδόσεως, προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ψήφων κανονικῶν γενομένων ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ, ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἰώβ Getcha ἐξελέγη παμψηφεί Ἀρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ καί Πατριαρχικός Ἔξαρχος τῶν ὡς ἄνω ἐν Δυτικῇ Εὐρώπῃ Ὀρθοδόξων Παροικιῶν Ρωσσικῆς Παραδόσεως.

Ἐκ τοῦ Γραφείου.

0 Comments

Μήνυμα τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν ΚΕ´ Πανορθόδοξον Συνδιάσκεψιν Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν

11/5/2013

0 Comments

Μήνυμα τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
εἰς τήν ὑπό τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὀργανουμένην ΚΕ´ Πανορθόδοξον Συνδιάσκεψιν Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων διά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας
(4-6 Νοεμβρίου 2013)

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητὲ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Ἱερώνυμε, Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ περιπτυσσόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Μετ᾿ ἐνδιαφέροντος ἀμειώτου παρακολουθοῦμεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ προσωπικῶς τὰς ἐπὶ εἴκοσι καὶ τρία συναπτὰ ἔτη ἀνελλιπῶς καὶ ἐν εὐλογίαις ὀργανουμένας ὑπὸ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συνδιασκέψεις ἐντεταλμένων ἐκπροσώπων τῶν κατὰ τόπους Ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, πρὸς θεώρησιν ἐπικαίρων θεμάτων, ἵνα διὰ συντετονισμένων ἐνεργειῶν πάντων τῶν ὑπευθύνων ἀναχαιτίζηται ἡ δραστηριότης ἑκάστοτε καὶ ἑκασταχοῦ τῶν ποικιλωνύμων αἱρετικῶν καὶ ἄλλων κινήσεων, στόχους τιθεμένων τὴν διάσπασιν τοῦ ἀρράφου χιτῶνος τοῦ Κυρίου ἡμῶν, ἤτοι τοῦ σώματος Αὐτοῦ, τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἡ αἵρεσις ὑπὸ οἱοδήτι πρόσχημα καὶ ἂν ἐπαρουσιάσθη ἐν τῇ ζωῇ τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν αἰώνων, ἀντιμετωπίσθη πάντοτε δι᾿ ἀγώνων προσωπικῶν πολλῶν ἁγίων προσώπων καὶ ποιμένων αὐτῆς, ἐν τέλει δὲ διὰ τῆς καταδίκης τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν σχισματικῶν ὑπὸ τῆς συνοδικῆς κρίσεως καὶ τῆς ὀρθὰ φρονούσης συνειδήσεως τῶν πιστῶν.

Ἡ αἵρεσις καὶ ὁ δι᾿ αὐτῆς ἐπιχειρούμενος διχασμὸς καὶ ἡ διάσπασις τῶν πιστῶν, λαμβάνει κατὰ τὴν σύγχρονον ἐποχήν, συνεργούντων καὶ τῶν ὁσημέραι ἐξελισσομένων τεχνικῶν μέσων ἐπικοινωνίας, ἄλλην τῆς τοῦ παρελθόντος μορφὴν ἢ μορφὰς δράσεως, διὰ τῆς σπορᾶς νέων διαφόρων ἑκάστοτε ζιζανίων πρὸς ἐπιτυχίαν τοῦ συμφεροντολογικοῦ στόχου καὶ τῆς ἀπονευρώσεως τῶν κοινωνιῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ὁσίων καὶ ἱερῶν τῆς πίστεως ἡμῶν.

Εἷς συγχρόνος τρόπος προσηλυτισμοῦ καὶ προσελκύσεως τῶν πιστῶν εἰς διαφόρους δοξασίας εἶναι ἡ «ἐκμετάλλευσις» ὑπὸ τῶν διαφόρων κινημάτων, διὰ μεμελετημένων ἐκ τῶν προτέρων κινήσεων, τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου καὶ τῆς ἀσθενείας. Ἐν τῷ σημείῳ ἀκριβῶς τούτῳ ἔγκειται ἡ ἀναγκαιότης πρῶτον τῆς δι᾿ ἐπισταμένης παρακολουθήσεως καὶ μελέτης τῶν αἰτίων ἐπακριβοῦς διαγνώσεως τοῦ προβλήματος, καὶ ἐν συνεχείᾳ τῆς διὰ καταλλήλων θεραπευτικῶν κινήσεων ἐμφανοῦς παρουσίας τῆς Ἐκκλησίας διὰ τοῦ ἐφημερίου, διὰ τοῦ Ἱεράρχου Ποιμένος, διὰ τοῦ ὀρθοῦ λόγου καὶ διὰ τῆς πρακτικῆς, ὥστε ἐν τῇ γενέσει αὐτοῦ ἕκαστον τοιοῦτον πρόβλημα, «ἡ ποικιλώνυμος πλάνη», ἡ βλάπτουσα τὰ τῆς Ἐκκλησίας βλαστήματα, νὰ ἀντιμετωπίζηται διὰ τῆς «χειρουργίας τοῦ Συμπαθοῦς» καὶ διὰ «τοῦ κύρους τῆς αὐθεντίας κατὰ τῆς πλάνης».

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, κατέχουσα τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν αὐθεντίαν τῆς πίστεως, μετὰ συνέσεως καὶ ὀρθροφροσύνης καὶ διαλλακτικότητος καλεῖται νὰ ἐξετάζῃ καὶ νὰ μελετᾷ τὸ ἑκάστοτε συμφέρον τῶν πιστῶν ἄνευ τυφλοῦ φανατισμοῦ ἀλλὰ μετὰ κριτηρίων ψυχραίμων καὶ ὀρθολογικῶν, διὰ τῶν ὅπλων τῆς ἀληθείας. Κατὰ τὴν ἡμετέραν ἐκτίμησιν, ὁ κληρικὸς καὶ ὁ ποιμὴν δέον ὅπως μὴ παρασύρηται ὑπὸ συναισθηματολογίας ἢ φανατισμοῦ καὶ μὴ θεωρῇ μετὰ προχειρότητος τὴν ἰδίαν κρίσιν ὡς θέλημα τοῦ Θεοῦ. Συνεπῶς, δὲν πρέπει νὰ διαβεβαιώνῃ ἁπλῶς τοὺς πιστοὺς ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εὐλογεῖ τὰς πράξεις τὰς ὁποίας ὁ ἑκάστοτε προσεγγίζων αὐτοὺς προωθεῖ ὡς λυσιτελεῖς πρὸς ἐπίτευξιν τῶν στόχων μιᾶς συγκεκριμένης ὁμάδος, ἀλλὰ νὰ διαβλέπῃ καὶ νὰ προβληματίζῃ καὶ νὰ διδάσκῃ, διακρίνων τὰ πνεύματα, κυρίως δὲ νὰ προσεύχηται ὁ Κύριος νά «μὴ εἰσενέγκῃ εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ νὰ ρύηται ἐκ τοῦ πονηροῦ» αὐτούς.

Οἱ ἀρχαῖοι ἕλληνες σοφοὶ διδάσκουν «ὑγεία καὶ νοῦς ἐσθλὰ τῷ βίῳ δύο» (Μένανδρος) καὶ περαιτέρω «κάλλιον τὸ προλαμβάνειν ἢ τὸ θεραπεύειν» (Ἱπποκράτης). Ἡ καθημερινὴ ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πληροφορεῖ ὅτι εἰς περιοχὰς ἐνδοθρησκειακῶν εἴτε διαθρησκειακῶν διεισδύσεων εἰς ἑνιαίους χώρους πίστεως μιᾶς κοινωνίας, ὡς τῆς ἡμετέρας Ὀρθοδόξου, οἱ διάφοροι ἀποσυνάγωγοι ἐν τῇ οὐσίᾳ αἱρετικοὶ καὶ σχισματικοὶ διὰ παρερμηνείας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἀποστολικῆς καὶ πατερικῆς διδασκαλίας ἐπενδύουν τὰς προσωπικὰς αὐτῶν ἀπόψεις μὲ τὸ ἔνδυμα τῆς ἐκ Θεοῦ προελεύσεως αὐτῶν.

Οἱ ἐκτὸς τῆς θείας παρεμβολῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σύγχρονοι προηλυτισταὶ καὶ αἱρετικοὶ προσπαθοῦν διὰ ἑρμηνείας καὶ παρερμηνείας νὰ ἀνεύρουν χωρία τῶν ἱερῶν Γραφῶν, δικαιολογοῦντα τὰς προβαλλομένας ὀρθὰς κατ᾿ αὐτοὺς ἀπόψεις. Ἀλλ᾿ εἶναι βέβαιον, ὅτι ἡ ἀσθένεια, κατὰ τὴν Πατερικὴν διδασκαλίαν, εἶναι «δῶρον» πρὸς σωτηρίαν. «Τὴν δὲ νόσον ὡς ἄθλησιν οἱ δίκαιοι δέχονται, μεγάλους ἐπὶ τῇ ὑπομονῇ τοὺς στεφάνους ἀναμένοντες» (Μεγάλου Βασιλείου, ἐπιστολὴ 236, Ἀμφιλοχίῳ Ἐπισκόπῳ Ἰκονίου, P.G.32,885A). Ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ Παλαιὰ τοῦ νόμου καὶ ἡ Νέα τῆς χάριτος, ἐπαινοῦν τὴν εἰρήνην, τὴν δικαιοσύνην, τὴν συνεργασίαν, τὴν ἑνότητα. Ὁ ἡγεμὼν νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ κατευθυνόμενος ὑπὸ τοῦ ἀνάρχου Νοός, τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, ὀφείλει νὰ χρησιμοποιῇ πάσας τὰς ἀνθρωπίνας ἀδυναμίας καὶ τὴν ἀσθένειαν ὡς μαρτυρίαν τῆς κατευθύνσεως τῶν πάντων εἰς τὴν ἑνότητα, καὶ ὄχι εἰς τὴν διάσπασιν, τὴν ὁποίαν ἐπιδιώκει καὶ ἐπιτυγχάνει ἐν σχήματι πολλάκις προβάτου ὁ ἀλλότριος, ὁ μὴ ὢν ποιμήν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς Θύρας, ὁ μισθωτός, κατὰ τὴν παραστατικὴν εὐαγγελικὴν ρῆσιν, ὁ ὁποῖος καταβάλλει τὴν ἑαυτοῦ ἐπὶ μισθώσει προσπάθειαν διὰ τῶν ὅπλων τοῦ πονηροῦ διὰ νὰ διασπάσῃ τὴν ἑνιαίαν ποίμνην. Τὸν μισθωτὸν ὅμως, ὡς ἀποδεικνύει ἡ πεῖρα, δὲν ἀκολουθεῖ ἡ ὀρθόδοξος συνείδησις, τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν. Ἐν τῷ σημείῳ τούτῳ ἔγκειται ἡ εὐθύνη τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὥστε τὰ πρόβατα, τὰ ὁποῖα γνωρίζουν τὴν φωνὴν αὐτῆς νὰ μείνουν ἐν οἷς ἐπιστώθησαν καὶ ἔμαθον καὶ νὰ συνεχίσουν νὰ ἀκολουθοῦν καὶ νὰ παραμένουν ἐντὸς τῆς μάνδρας τῆς σωτηρίας.

Ἐὰν πρὸς τὴν κατεύθυνσιν ταύτην τοῦ παραδείγματος τοῦ Καλοῦ Ποιμένος στρέψωμεν τὴν προσπάθειαν ἡμῶν οἱ Ὀρθόδοξοι ποιμένες παντὸς βαθμοῦ, θὰ προσφέρωμεν πράγματι ἀγαθὰς καὶ φιλανθρώπους ὑπηρεσίας εἰς τὸν σύγχρονον δοκιμαζόμενον ὑπὸ πειρασμικῶν καταστάσεων ὀρθόδοξον πιστὸν ὡς μονάδα καὶ ὡς σύνολον, θὰ τὸν προστατεύσωμεν, θὰ συμβάλωμεν εἰς τὴν σωτηρίαν του καὶ θὰ ἀποδεικνύωμεν εἰς τὸν κόσμον ὅτι μία καὶ ἑνιαία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπικαλεῖται ἐν καθαρῷ τῷ μαρτυρίῳ τῆς συνειδήσεως αὐτῆς ἐν παντὶ καιρῷ καὶ τόπῳ τὸν Κύριον, ἵνα εἰσακούων αὐτῆς ἵλεως γένηται τῷ λαῷ Αὐτοῦ ἐν τῷ πλήθει τῆς Αὐτοῦ ἀγαθότητος (βλ. Εὐχὴ πιστῶν Α΄ Θείας Λειτουργίας Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου).

Ἀσφαλῶς δὲ ὁ Ἅγιος Θεὸς οὐδενὸς τὴν καταστροφὴν ἐπιθυμεῖ, παρὰ μόνον τὸ ἐπιστρέφειν καὶ ζῆν τὸν πιστόν. Ἡ ἀρχὴ καὶ ἐπιδίωξις αὕτη δέον ὅπως ᾖ ἡ βάσις τῶν συζητήσεων καὶ τῆς παρούσης ὑμετέρας ΚΕ΄ Συναντήσεως, κληθείσης ἵνα ἐν τῷ Συνεδριακῷ Κέντρῳ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ μελετήσῃ τὸ λίαν ἐνδιαφέρον καὶ ἐπίκαιρον θέμα «Τὸ πρόβλημα τῆς ἀσθενείας: αἱρετικὲς καὶ ἀποκρυφιστικὲς προσεγγίσεις», καθόσον εἶναι γνωστόν, ὅτι οἱ ποικιλώνυμοι αἱρετικοί, ἐκμεταλλευόμενοι τὸ ἄκρως εὐαίσθητον θέμα τῆς ὑγείας καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου, ταλαιπωροῦν καὶ παρασύρουν τὰ πολλάκις μὴ ἔχοντα ποιμένα πρόβατα, ὑποσχόμενοι ἀνεκπληρώτους ἰάσεις καὶ θαυματουργικὰς θεραπείας.

Ἐκφράζομεν τὴν πεποίθησιν καὶ τὴν βεβαιότητα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ Ὑμετέρα σεβασμία Μακαριότης, ὁ Ἱερώτατος καὶ φίλτατος ἀδελφὸς Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ κύριος Ἰγνάτιος, ὁ καὶ φιλοξενῶν τὴν συνδιάσκεψιν ταύτην, καὶ πάντες οἱ κατὰ τὴν ἰδίαν κλῆσιν καὶ τὸ ἴδιον χάρισμα μεθέξοντες αὐτῆς θέλετε ἀκροασθῆ τὰ μηνύματα τῶν καιρῶν, καὶ μάλιστα τοῦ ἐστῶτος ἐπὶ τὴν Θύραν καὶ κρούοντος Καλοῦ Ποιμένος, καὶ θέλετε ἐν τῇ εὐρύτητι καὶ τῇ οἰκονομίᾳ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰσηγηθῆ καὶ προτείνει τοῖς ἑκασταχοῦ ὑπευθύνοις τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος τὴν ἐν εὐαγγελικῇ ἀληθείᾳ ἀντιμετώπισιν τῶν συγχρόνων πειρασμικῶν κινήσεων, γνωρίζοντες Ὑμῖν, ὅτι τὸ μὴνυμα ἡμῶν τοῦτο καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου θέλει μεταφέρει τοῖς μέλεσι τῆς συνδιασκέψεως ὁ Ἱερώτατος ἀδελφὸς Μητροπολίτης Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου κύριος Δαμασκηνός, ἐκφράζων καὶ διὰ ζώσης τὴν ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτῆς ἐμπειρίαν τοῦ Ἱεροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρου.

Ἐν τῇ ἐλπίδι καὶ τῇ προσδοκίᾳ, ὅτι καὶ διὰ τῆς προσπαθείας ταύτης καὶ διὰ τῆς ὅλης σωτηριώδους μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θὰ διαφυλάσσηται νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τὸν αἰῶνα ἡ ἑνότης τῶν πιστῶν, διὰ μόνης τῆς ὁποίας ἐφικτὴ ἡ σωτηρία, περιπτυσσόμεθα καὶ αὖθις ἀδελφικῶς τὴν Ὑμετέραν Μακαριότητα καὶ ἀπευθύνομεν ἐγκάρδιον εὐχετικὸν χαιρετισμὸν καὶ ἀσπασμὸν πᾶσι τοῖς μετέχουσι τῶν ἐργασιῶν τῆς συνδιασκέψεως, τὰ κράτιστα αἰτούμενοι πᾶσι παρὰ τοῦ Ἑνὸς καὶ Μόνου Θεοῦ, Οὗ ἡ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων.

,βιγ΄ Ὀκτωβρίου λα΄
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος
ἀγαπητὸς ἐν Χριστῷ ἀδελφὸς

0 Comments

Ανακοινωθέν Αγίας και Ιεράς Συνόδου

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α.Θ.Π. ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ Ι. Ν. ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΟΥ

Ανακοινωθέν Αγίας και Ιεράς Συνόδου (02/11/2013)

Μήνυμα τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν ΚΕ´ Πανορθόδοξον Συνδιάσκεψιν Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν

Author

Archives

Categories