Του Θεολόγου Παναγιώτη Μπουγάδη
Στην Ορθόδοξη διδασκαλία το εκκλησιαστικό έτος το ονομάζομε λειτουργικό χρόνο. Είναι ο χρόνος που μεταμορφώνεται από την Θεία χάρη. Όπως όλα τα υλικά αγαθά αναφερόμενα στο Χριστό μεταμορφώνονται και γίνονται γεγονότα ευλογίας (αγιασμός, ευχέλαιο, Θεία Ευχαριστία) το ίδιο συμβαίνει και με τον χρόνο. Με τις καθημερινές ακολουθίες (όρθρο, εσπερινό, απόδειπνο κτλ) εξαγιάζουμε τον χρόνο και τον μεταμορφώνουμε αφού σε κάθε ακολουθία δοξολογούμε τον Θεό. Κυρίως τον λειτουργικό χρόνο τον ζούμε με το κατ’εξοχήν μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Μέσα από την θεία λειτουργία ερχόμαστε σε άμεση επαφή, με τα γεγονότα του παρελθόντος και εξαγιάζουμε το παρόν. Ο υμνογράφος μέσα από τους ύμνους φέρνει στο παρόν δείχνοντας, ότι η ιστορία δεν είναι απλώς μια ανάμνηση, αλλα μια αλήθεια που συνέβη μεν τότε αλλά που φθάνει μέχρι το παρόν και μετέχοντας εμείς σε αυτά σωζόμεθα. Αυτό επιδιώκει η εκκλησία με το λεγόμενο εκκλησιαστικό έτος, να αγιάσει και να μεταμορφώσει τον άνθρωπο, να αγιάσει και να μεταμορφώσει τον χρόνο.
Για ολόκληρο τον χρόνο η Αγία μας εκκλησία θέσπισε Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές. Οι Δεσποτικές αναφέρονται στον Δεσπότη Χριστό (Γέννηση, Βάπτιση, Μεταμόρφωση κτλ) και οι Θεομητορικές στην Υπεραγία Θεοτόκο (Ευαγγελισμός, Εισόδια, Κοίμηση). Αυτές οι εορτές είναι τα κυριότερα γεγονότα-αλήθειες, οι κυριότεροι σταθμοί της Θείας Οικονομίας για την Σωτηρία του ανθρώπου. Ετσι και εφέτος για μια ακόμη φορά, Θεού θέλοντος, θα εορτάσουμε την Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για μια ακόμη φορά η Αγία μας εκκλησία, μέσω των ύμνων, θα μας υπενθυμίσει ότι η Παναγία, ως Μητέρα του Κυρίου μας, υπερβαίνει όλους σε θεία Χάρη και είναι πιο κοντά στο Θεό από κάθε άλλο πλάσμα, γιαυτό και η Ορθόδοξη εκκλησία την τιμά περισσότερο και από τους αγγέλους, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Το πρόσωπο της και ο ρόλος της προφητεύτηκε στην παλαιά Διαθήκη από τον προφήτη Ησαία. Από μικρή όταν εισήλθε στον Ναό (Εισόδια ) έγινε ναός και δοχείον του Αγίου Πνεύματος. Κάθε Σάββατο στις συναγωγές άκουγε τους λόγους του Μωυσή και των προφητών για την πτώση του ανθρώπου. Για μια ακόμη φορά η Αγία μας Εκκλησία θα μας υπενθυμίσει ότι αυτή η μικρή κόρη αποδέχτηκε ταπεινά το λόγο του Αρχαγγέλου Γαβριήλ (Λουκ 1,35) και μετά από αυτή την καλή αγγελία-Ευαγγελισμό ήταν εντελώς απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα και κάθε αμαρτία. Ανατρέφει τον Ιησού, τον παρακολουθεί από κοντά, την βλέπουμε να αγωνιά ψάχνοντας να τον βρεί όταν ο Ιησούς ήταν δωδεκαετής στον Ναό, με πολλή ταπείνωση θαυμάζει τον Ιησού, δεν περηφανεύεται, παρακολουθεί με πόνο ψυχής τα μαρτύριά του, ακούει πάνω από το σταυρό την ανάθεσή της στον αγαπημένο μαθητή τον Ιωάννη, κατόπιν προσκαρτερεί (πραξ α,14) μαζί με τους αποστόλους την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής.
Μέσω της ορθόδοξης εικονογραφίας η Εκκλησία μας υπενθυμίζει ότι θεοτοκολογία [λόγος για την Θεοτόκο] και χριστολογία [λόγος για τον Χριστό],συνδέονται στενότατα. Η Παναγία μας, σε όλες σχεδόν τις εικόνες έχει στην αγκαλιά της τον Χριστό. Χριστός και Παναγία είναι ενωμένοι μεταξύ τους και δε νοούνται ανεξάρτητα αφού η δόξα της Παναγίας βρίσκεται στον καρπό της κοιλίας της, τον Χριστό και ο Χριστός μέσω αυτής ενηνθρώπησε. Ασφαλώς ο Χριστός είναι ο λυτρωτής του κόσμου.Τον γέννησε όμως η Παναγία υπερφυσικά εκ Πνεύματος Αγίου. Για αυτό είναι στη σωτηρία μας, η Μεσίτρια.
Μέσω αυτής της θεομητορικής Εορτής έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ένα ακόμη γεγονός, μια ακόμη πτυχή της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου. Κατα τη διδασκαλία των πατέρων της Εκκλησίας μας, η Παναγία μετά τον θανατό της, μετέστη και σωματικά στους ουρανούς και πρεσβεύει για όλο το ανθρώπινο γένος. Η Εκκλησία μας καλεί και εφέτος μέσα από τις παρακλήσεις, που τελούνται καθημερινά στο όνομά της, να προχωρήσουμε ένα βήμα πιο πέρα στην πνευματική ζωή, να καταλάβουμε και να βιώσουμε κάτι παραπάνω, να προσέξουμε την υμνολογία μας και τα νοήματα που κρύβει. Καθε εορτή της εκκλησίας μας δεν είναι ένα εξωτερικό γεγονός, αλλα μια εσωτερική πνευματική εμπειρία.Τέλος για την Παναγία μας πρέπει να πούμε ότι δεν πρέπει να απουσιάζει ποτέ από την προσευχή μας, γιατι σαν Μητέρα του Θεού έχει μεγάλη ισχύ η πρεσβεία της. Ας θυμηθούμε το πρώτο θαύμα του Χριστού στον γάμο της Κανά που έγινε επειδή το είπε η Παναγία (Ιωανν 2,1). Ας γίνουμε και εμείς μέτοχοι στον Αγιασμό αυτής της περιόδου, δια της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ.
Στην Ορθόδοξη διδασκαλία το εκκλησιαστικό έτος το ονομάζομε λειτουργικό χρόνο. Είναι ο χρόνος που μεταμορφώνεται από την Θεία χάρη. Όπως όλα τα υλικά αγαθά αναφερόμενα στο Χριστό μεταμορφώνονται και γίνονται γεγονότα ευλογίας (αγιασμός, ευχέλαιο, Θεία Ευχαριστία) το ίδιο συμβαίνει και με τον χρόνο. Με τις καθημερινές ακολουθίες (όρθρο, εσπερινό, απόδειπνο κτλ) εξαγιάζουμε τον χρόνο και τον μεταμορφώνουμε αφού σε κάθε ακολουθία δοξολογούμε τον Θεό. Κυρίως τον λειτουργικό χρόνο τον ζούμε με το κατ’εξοχήν μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Μέσα από την θεία λειτουργία ερχόμαστε σε άμεση επαφή, με τα γεγονότα του παρελθόντος και εξαγιάζουμε το παρόν. Ο υμνογράφος μέσα από τους ύμνους φέρνει στο παρόν δείχνοντας, ότι η ιστορία δεν είναι απλώς μια ανάμνηση, αλλα μια αλήθεια που συνέβη μεν τότε αλλά που φθάνει μέχρι το παρόν και μετέχοντας εμείς σε αυτά σωζόμεθα. Αυτό επιδιώκει η εκκλησία με το λεγόμενο εκκλησιαστικό έτος, να αγιάσει και να μεταμορφώσει τον άνθρωπο, να αγιάσει και να μεταμορφώσει τον χρόνο.
Για ολόκληρο τον χρόνο η Αγία μας εκκλησία θέσπισε Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές. Οι Δεσποτικές αναφέρονται στον Δεσπότη Χριστό (Γέννηση, Βάπτιση, Μεταμόρφωση κτλ) και οι Θεομητορικές στην Υπεραγία Θεοτόκο (Ευαγγελισμός, Εισόδια, Κοίμηση). Αυτές οι εορτές είναι τα κυριότερα γεγονότα-αλήθειες, οι κυριότεροι σταθμοί της Θείας Οικονομίας για την Σωτηρία του ανθρώπου. Ετσι και εφέτος για μια ακόμη φορά, Θεού θέλοντος, θα εορτάσουμε την Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για μια ακόμη φορά η Αγία μας εκκλησία, μέσω των ύμνων, θα μας υπενθυμίσει ότι η Παναγία, ως Μητέρα του Κυρίου μας, υπερβαίνει όλους σε θεία Χάρη και είναι πιο κοντά στο Θεό από κάθε άλλο πλάσμα, γιαυτό και η Ορθόδοξη εκκλησία την τιμά περισσότερο και από τους αγγέλους, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Το πρόσωπο της και ο ρόλος της προφητεύτηκε στην παλαιά Διαθήκη από τον προφήτη Ησαία. Από μικρή όταν εισήλθε στον Ναό (Εισόδια ) έγινε ναός και δοχείον του Αγίου Πνεύματος. Κάθε Σάββατο στις συναγωγές άκουγε τους λόγους του Μωυσή και των προφητών για την πτώση του ανθρώπου. Για μια ακόμη φορά η Αγία μας Εκκλησία θα μας υπενθυμίσει ότι αυτή η μικρή κόρη αποδέχτηκε ταπεινά το λόγο του Αρχαγγέλου Γαβριήλ (Λουκ 1,35) και μετά από αυτή την καλή αγγελία-Ευαγγελισμό ήταν εντελώς απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα και κάθε αμαρτία. Ανατρέφει τον Ιησού, τον παρακολουθεί από κοντά, την βλέπουμε να αγωνιά ψάχνοντας να τον βρεί όταν ο Ιησούς ήταν δωδεκαετής στον Ναό, με πολλή ταπείνωση θαυμάζει τον Ιησού, δεν περηφανεύεται, παρακολουθεί με πόνο ψυχής τα μαρτύριά του, ακούει πάνω από το σταυρό την ανάθεσή της στον αγαπημένο μαθητή τον Ιωάννη, κατόπιν προσκαρτερεί (πραξ α,14) μαζί με τους αποστόλους την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής.
Μέσω της ορθόδοξης εικονογραφίας η Εκκλησία μας υπενθυμίζει ότι θεοτοκολογία [λόγος για την Θεοτόκο] και χριστολογία [λόγος για τον Χριστό],συνδέονται στενότατα. Η Παναγία μας, σε όλες σχεδόν τις εικόνες έχει στην αγκαλιά της τον Χριστό. Χριστός και Παναγία είναι ενωμένοι μεταξύ τους και δε νοούνται ανεξάρτητα αφού η δόξα της Παναγίας βρίσκεται στον καρπό της κοιλίας της, τον Χριστό και ο Χριστός μέσω αυτής ενηνθρώπησε. Ασφαλώς ο Χριστός είναι ο λυτρωτής του κόσμου.Τον γέννησε όμως η Παναγία υπερφυσικά εκ Πνεύματος Αγίου. Για αυτό είναι στη σωτηρία μας, η Μεσίτρια.
Μέσω αυτής της θεομητορικής Εορτής έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ένα ακόμη γεγονός, μια ακόμη πτυχή της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου. Κατα τη διδασκαλία των πατέρων της Εκκλησίας μας, η Παναγία μετά τον θανατό της, μετέστη και σωματικά στους ουρανούς και πρεσβεύει για όλο το ανθρώπινο γένος. Η Εκκλησία μας καλεί και εφέτος μέσα από τις παρακλήσεις, που τελούνται καθημερινά στο όνομά της, να προχωρήσουμε ένα βήμα πιο πέρα στην πνευματική ζωή, να καταλάβουμε και να βιώσουμε κάτι παραπάνω, να προσέξουμε την υμνολογία μας και τα νοήματα που κρύβει. Καθε εορτή της εκκλησίας μας δεν είναι ένα εξωτερικό γεγονός, αλλα μια εσωτερική πνευματική εμπειρία.Τέλος για την Παναγία μας πρέπει να πούμε ότι δεν πρέπει να απουσιάζει ποτέ από την προσευχή μας, γιατι σαν Μητέρα του Θεού έχει μεγάλη ισχύ η πρεσβεία της. Ας θυμηθούμε το πρώτο θαύμα του Χριστού στον γάμο της Κανά που έγινε επειδή το είπε η Παναγία (Ιωανν 2,1). Ας γίνουμε και εμείς μέτοχοι στον Αγιασμό αυτής της περιόδου, δια της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ.
RSS Feed